DOĞA'DAN:
Sınıftan içeri girdiğimde herkes oturmuş öğretmenin anlattığı konuyu dinliyordu taki sınıfa ben girene kadar.Hocamızdan özür dileyerek yerime doğru oturmaya gittim fakat üstümde bir kaç çift gözün beni izlediğini tahmin edebiliyordum.Sırama oturdum ve her zaman yaptığım gibi defterime şekiller çizmeye başladım. İçimde kötü bir his vardı.Ne bilmiyorum ama kötü bişeyler olucakmış gibi hissediyorum.En iyisi uyumak deyip kafamı sıraya koydum ve uykunun beni almasına izin verdim.
''Aras dur yapma lütfen çekil oradan!''
''artık biz olamayız ki Doğa'm hiç bir zaman olamadığımız gibi''
''Doğa Doğa''diyen bir sesle uyandım.
''Niye ağlıyorsun? noldu?''
ağladığımdan beri haberim yoktu ki sadece o kabustan kurtulduğuma seviniyordum.Kendime gelmeye çalışıyordum ki Melis izin vermeden
''hadi gidiyoruz''demeye başladı.
''dur nereye bi kendime geliyim ''
''bize kanka. hadi seni biraz güldürelim demi''
''Tamam eşyaları ı toplayım bekle de'' dememe kalmadan çantamı elime verdi
''Ben topladım bile hadi gidiyoruz''deyip kolumdan tuttuğu gibi sürüklemeye başladı.
+++++++++++++++++++++++++++++++++0+++++++++++++++++++++++++++++++
Eve geldiğimizde Aylin teyzenin yaptığı o güzel yemekleri yedik. Masada pek kimse konuşmuyordu. Melis'lerde bi nevi gelenek gibi bir şeydi.
Yemeklerimizi yedikten sonra Melis ve ben Aylin teyzeye sofrayı kaldırması için yardım ettik.
Bulaşıklarıda makineye dizdikten sonra benim işim bitti ve Melis'in odasına geçtim beş dakika sonrada Melis'in işini bitirip yanıma geldi.
''Eeee anlat bakalım noldu sana ?''
''Birşey olmadı ya ne olacakta''
''hı hı tabi bende yedim hadi dökül artık biraz konuşmaya ihtiyacın var''
Ne konuşucaktım ki her seferinde boğazıma takılan o yumruyu yeniden mi hissedicektim.Her seferinde olduğu gibi içimdeki o çığlıklardan sadece birer cümle mi açıklayacaktı Her seferinde olduğu gibi tekrar gerçeklerin yüzüme bir tokat etkisi yarattığını mı hatırlıyacaktım yoksa her seferinde olduğu gibi ne kadar çırpınırsam çırpınıyım daha mı dibe batışımı anlatıcaktım...
Şimdi olmaz dedim kendi kendime. Daha değil ne kadar acım varsa hepsini bana bunu yaşatanlara anlatıcaktım! yardım etmek isteyenlere değil
Zaten anlatsam bile kim ne kadar anlayabilir ki nasıl olsa kimse kimsenin ne kadar kanadığı görüp hissedemez. Zamanla geçiceğini düşünürsün fakat artık zamanda geçirmemiştir. Sadece her acıya olduğu gibi o acına da alışırsın
Ağzımdan sadece ''alıştım''kelimesi çıktı.Daha sonra hıçkırıklarım başlamıştı.Sarılıp ağlamaya ihtiyacım vardı,ona ihtiyacım vardı ama en önemlisi kendimi bulmaya ihtiyacım vardı
Telefon sesimin çalmasıyla kollarında ağladığım Melis'ten ayrıldım arayan kişi Demir'di
''efendim dedim''
''Doğa biz Aras'la kaza yaptık hastanedeyiz''
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda; Dokunabilir misiniz,
Göz yaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum.
