Lurk • Hopekook

• Prey 0.9 •

••

Uyuyordu.

Bense onu izliyordum.

Parmak uçlarımın ezberlediği tüm hatlara tekrar dokunmakla meşguldüm.

Soğuk bir odada olmamıza rağmen yaydığı sıcaklık öyle huzur vericiydi ki hücrelerim, üşüdüğümü hissetmeme izin vermiyordu.

Yüzümü açıkta kalan boynuna yaklaştırdım ve iki elimle ensesini sararak kendimi olabildiğince karşımdaki bedene hapsettim.

••

Bu geceden sonra ne olacağını bilmiyordum.

Ama ona güvenmek istiyordum.

Hissettirdikleri ve sarf ettikleri öylesine samimi geliyordu ki, onu diğerlerinden farklı tutmak istiyordum.

Uzun bir süre yanımda olacağına,

Asla gündüz olmayacağına,

Ve diğer tüm kötü ihtimallerin sadece birer ihtimal olarak kalacağından emin olmak istiyordum.

••

Gözlerim şeffaf damlalarla dolmaya başlamışken onları görmezden gelerek dudaklarımı kulaklarına yaklaştırdım ve fısıldadım.

"Sadece bana ait olabilecek misin Hoseok?"

"Seni sevmem için bana izin verecek misin?"

Cevap beklemiyordum.

Bekleyemezdim zaten.

Karşısına geçip asla böyle konuşamazdım mesela.

Korkaktım.

Vereceği cevabın bir yumruk misali yüzüme çarpmasını göze alamayacak kadar korkaktım hemde.

Paranoyaktım mesela,

Sorunlu ve duygusaldım.

Dengesizdim.

Ama ona dokunduğum zaman dilimlerinde, her şey kendini zincirli bir kapı arkasına kilitliyor gibi oluyordu.

Beynimi ve kalbimi dolduran tüm rahatsız edici düşünceler uzaklaşıyordu.

Ya da,

Benim inanmak istediğim buydu.

••

Göz pınarlarımda uzun süre bekleyen bir damla elmacık kemiklerime doğru yol alırken, dudaklarımın burukça kıvrılmasına izin verdim ve son kez buldum kulaklarını.

"Aklımı kaçırıyorum Hoseok."

"Hala umut olduğuna inandırır mısın beni?"

••

BÜYÜK BİR İHTİMALLE DİĞER BÖLÜM FİNAL OLABİLİR,

Ama olmayadabilir :")

Olursa eğer, özel bölüm yapıciim