Lost Stars

Chapter 3

A/N: This isn't associated with the pace of the story. Kung baga, dagdag information lang to about sa pagkatao ni Astraea.

Chapter 3

What's in The Name

Astraea Britton-Perry.

My middle initial and surname surely screams money, fame and power. My mother Andromeda Britton-Perry was once a supermodel, artist and singer before she married my dad, Ares Tokugawa-Perry, half Japanese half American, CEO of Tokugawa Structures.

Oo, mayaman kami. Oo, kilala kami't lahat lahat pero hindi ko naman nakukuha lahat ng gusto ko o nagagawa.

My parents restrict me from doing anything that I want with my life. Katulad nalang ng pag lock sakin sa loob ng bahay para maka practice ng piano imbis na maglaro kasama ang mga pinsan ko sa labas. My mother even conducts background check on every friend that I bring in the house at kung malaman nilang mahirap o kalaban sa negosyo ay hindi na nila ako palalapitin dito.

Noong una, palagi ko lang silang sinusunod since mga magulang ko naman sila. Ika nga nila, "mother knows best" kung kaya't sinusunod ko lang lahat ng sinasabi saakin nina Mommy or Daddy dahil para din naman ito sa kapakanan ko. Pero tao din naman ako, napupuno rin.

Sa paglipas ng panahon, mas lalo lang akong pinagbawalan ng parents kong gawin ang mga gusto ko. Yung tipong sila mismo ang gumagawa ng paraan na hindi ko maabot ang mga pangarap ko.

Tandang tanda ko pa 'nun, grade 4 ako.

Usong uso 'nun tuwing magcacamping kami sa Girl Scout ang pagjajamming tuwing Camp fire kung kaya't nahumaling ako sa pagpeplay ng guitara. Gusto kong sabihin kina Mommy na ang pag play ng guitar ang gusto ko pero alam kong kapag gagawin ko 'yun, patitigilin niya lang ako kung kaya't tuwing gabi, pumupuslit ako sa labas ng bahay upang makapagtugtog lang ng guitara.

Isang gabi, nahuli ako ni mommy na nagtutugtog. Galit na galit siya. Pinagpalo palo niya ako. Paulit ulit. Hangang sa namanhid na ang katawan ko sa sakit. Hindi pa nakontento si Mommy, sinunog niya pa ang guitara ko.

Pagkatapos 'nun, nagsimula na akong magrebelde. Ni hindi ko na kinakausap silang dalawa ni daddy o nag prapactice para sa piano lessons ko. Laking tuwa ko nga 'nung napahiya si Mommy sa lahat ng hindi ko nakabisado ang piece na tinugtog ko nung birthday niya 'eh.

Kapalit naman 'nun ang pagsakit niya sakin gamit ang isa sa mga sinturon ni Daddy. Pero kahit na, nakarandam naman ako ng kalayaan dahil dun. At simula dun, ginagawa ko na lahat ng gusto ko. Na kahit sino pa yan, kahit mga magulang ko pa, hindi ko papayagang kunin sakin.

Hanggang nadiskubre ko na hindi lang pala kami ang pamilya ni Daddy. I was twelve, when it happened.

My mother found out that Dad was having an affair with one of his associates at work, his sectary. My mother was surely heartbroken at that time samahan pa ng disappointment niya saakin.

And so, my mother left me to search the world for another guy. After a year, she did found love and a bundle of joy.

I could even recall how heartbroken and depress I am at that time. I would cry before sleeping, I would....

That feeling when you're being left behind by the two persons who mean so much on you kills. Kills the person you we're before and replaces it with someone you're not even familiar with, your new self.

Maybe that's how people adapt.

They adapt through changing their selves.

And maybe that's the reason why I've change. I'm no longer the girl I once was before because I've change. I've change not for the better but for the best.