Hoofdstuk 2. Thuis

52 6 5
                                    

Hoofdstuk 2. Thuis

Hey lezers,

Ik hoop dat jullie het eerste hoofdstuk goed vonden. i.v.m. omstandigheden zal er niet om de 2 dagen een nieuw hoofdstuk komen, maar ik doe m'n best. Ook met school heb ik het superdruk, dus Vote, comment, of share dit boek, dan doe ik extra hard mijn best voor jullie!!

Xxxx Sammy

-------------------------------------------

'Roos, Roos, wat is er?' Jolanda rent Roos haar kamer binnen en ziet haar eigen dochter daar rechtop in bed zitten met een verwilderde en geschrokken blik in haar ogen. Ze loopt naar Roos toe en neemt Roos in haar armen. Roos knuffelt haar moeder en denkt na. Jolanda aait over Roos haar bol. 'Moet ik school afbellen?' Jolanda kijkt bezorgt naar Roos. Ze knikt. 'Mam, wil je vragen of Lizzy vanmiddag langskomt? Ik wil graag even met haar praten.' Roos kijkt naar haar moeder en ziet dat ze knikt. Jolanda staat op en loopt weer naar de deur. Dan draait ze zich nog even om. 'Roos, niet schrikken maar je vader zal zo ook nog wel even boven komen. Moet ik vragen of hij beneden blijft?' Roos schud haar hoofd en kijkt hoe haar moeder wegloopt. Ze gaat op haar rug liggen en denkt nog even na. Wat betekent die droom? Zal het meisje haar nog steeds... Dan hoort Roos gestommel van iemand die de trap op loopt. Ook wel stampen genoemd. Ze ziet de deur langzaam opengaan. Haar vaders hoofd komt aan de zijkant van de deur tevoorschijn, en ondanks de schrik moet Roos lachen. Hij loopt naar Roos toe en ploft neer op haar bed. 'Gaat het weer een beetje? We konden je beneden horen gillen. Zo te horen was het niet bepaald een leuke droom denk ik. Kun je erover praten denk je?' Roos schud duidelijk haar hoofd en legt haar hoofd daarna op haar vaders hoofd. Anton, haar vader, geeft haar een aai over haar bol. Hij loopt naar het raam en doet het gordijn op een kier. Hij kijkt nog een keer naar Roos, loopt naar haar toe en geeft een kus op haar voorhoofd. Hij wenst haar welterusten en doet de deur zachtjes achter dicht. Roos wacht tot haar vader beneden is, pakt de foto van haar nachtkastje en kijkt ernaar. Zij en Bobby staan er samen op. Ik mis je Bobby, denkt ze, wrijft het stof van het lijstje af. Dan legt ze hem op haar kussen en valt in een diepe droomloze slaap.

Sweet dreamsWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu