When I Met Devin

V40

Nina

"are you sure na ayos ka lang nina? I'm worried at alam mong hindi lang ako ang nag aalala sayo" sabi sakin nyle habang nasa loob kami ng kotse nya. Lumunok ako sa lalamunan ko bago ko tuluyang harapin si nyle.
"don't worry I'm fine hindi ko lang kinakaya ang mga nangyari. Its like a mine bomb hindi mo alam kung kelan ito sasabog unless pasabugin ito ng nag papasabog dito" natawa ako bigla sa sinabi ko.
"sorry alam kong mahirap intindihin, alam kong dapat hindi ka kasali dito sa problema ko and I'm already apologizing for my mistake" I've done a lot a mistakes tonight.

And for some reason gusto ko lang talagang lumayo muna sa kanilang lahat kina devin at lalong lalo na si stella. Hindi ko alam kung hanggang kelan ko kakayaning ipag laban ang pag mamahal ko ky devin dahil pakiramdam ko onting onti nalang bibitaw nako saming dalawa.

"hindi mo man pansin I'm already part of your life kaya kahit anong gawin mo masasali at masali parin ako sa problema mo. Alam kong hindi tayo masyadong nag kakilala pero andito lang ako if you need me not as your doctor but as a friend" naka ngiting sabi nito sakin. Ngumiti ako dito pabalik saka ko binuksan ang pinto ng kotse nito.
"salamat sa pag hatid sakin at pasensya kana din. Pero sana huwag mong ipapaalam sa kahit kanino kung nasaan ako ngayon lalong lalo na ky devin. Babalik din naman ako" sabi ko dito. Tumango ito sakin saka ngumiti. Pag baba ko muli akong nag paalam dito saka na ito tuluyang umalis sa harapan ko.

At sa hindi kapani-paniwalang pag kakataon pag kaalis ni nyle sumakto ang biglang pag buhos ng malakas na ulan pero sa halip na mag hanap ako ng masisilungan. I ended up walking by the rain papunta sa bahay ni sarah. Oo, she's the last person i can go to. Hindi lang last dahil siya lang talaga akong taong alam kong malalapitan ko. She's the only person i know who can understand me.

Ilang beses kong pinindot ang door bell sa pintuan ng bahay nito at mayamaya pa'y bumukas na rin ang pinto.
"sino ba .." hindi ko ito pinatapos sa pag sasalita nya. Nag agad na bumungad ang mukha nito sakin walang ano ano'y agad na bumuhos ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan kaya agad ko itong niyakap ng sobrang higpit at inubob ang mukha ko sa balikat nito.
"n-nina, okey ka lang ba? Anong nangyari? Why are you soaked with rain at bakit may pag kaamoy alak ang katawan mo?" sunod sunod nitong tanong sakin. I don't know what to say, ang mga salitang gustong lumabas sa bibig ko at huminto sandali para hayaan ang sarili kong ilabas ang lahat ng nararamdaman ko.

Kumalas ito mula sa pag kakayakap nito sakin para isarado ang pinto saka nito pinunasan ang luha sa mukha ko na walang tigil sa pag agos.
"halika sa kuwarto ko" sabi nito sakin hindi ako nag salita at nag lakad kaming dalawa papunta sa kuwarto nya. Pag dating namin duon akala ko papangaralan ako nito at kung ano ano pang dati nitong ginagawa sakin pero hindi nya ito ginawa. Hinayaan nya akong naka upo sa gilid ng kama nya habang walang humpay akong umiiyak. She sat in her swivel chair as she watch me cry.

"naka ligo kana at lahat ano tapos kana bang umiyak?" tanong nito sakin pag katapos kong mag palit ng damit. I was about to answer her pero pinangunahan ako ng sipon ko.
"sinipon ka tuloy, alam mo namang matagal kang mawalan ng sipon hindi ba?" sabi nito sakin. Tumango ako dito at tinapon ang tissue sa basurahan na malapit sakin.
"sorry kung inistorbo kita. Hindi ko na kase alam kung saan ako pupunta" sabi ko dito. Narinig ko naman itong nag buntong hininga.
"ano pa nga bang magagawa ko? But thats not the issue nina. Ang issue dito anong nangyari sayo? May ginawa ba sayo si devin? Sinaktan kaba nya?" sunod sunod nitong tanong sakin.
"hindi nya ako sinaktan physically pero emotionally oo hindi naman malala pero feeling ko sinasaktan ko narin ang sarili ko" naramdaman kong mag babanta na naman ang mga luha ko kaya agad ko itong pinunasan.

Hindi ko alam na ganito pala talaga mahirap masaktan. I mean oo masakit na sa puso, nakakabaliw, nakaka sira ng ilong, masakit sa mata at ilang tissue boxes ba ang dapat kong maubos para maubos na itong luha sa mga mata ko? At sinimulan ko nang ikuwento ang lahat ky sarah mula sa pinaka umpisa at sa pinaka unang araw pag katapos nitong umalis sa condo unit namin.