Denize Düşen Son Damla

Bölüm 1

Gökçe için her yaz aynı geçerdi. Evde ailesiyle oturur, bazen resim çizer bazen de erkek arkadaşıyla vakit geçirirdi. Daha olağan dışı olayların olduğu zamanlar ise çok nadir olurdu. Ancak bu yazın farklı olacağını daha başından anlamıştı Gökçe. On ikinci sınıf bitmiş, gideceklerini üniversiteler belli olmuştu. Türkiye'nin en ünlü sanat okullarından biri olan 'Renkli Sanatlar Akademisi' ni kazanmıştı. Bu onun çok mutlu etmiş, ailesi ve özellikle erkek arkadaşını da çok üzmüştü.Ama ne olursa olsun hep hayalini kurduğu okulunu kazanmıştı çalışmalarının başarısını almıştı kafaya koymuştu bir kere gidecekti, fakat yinede aklı hep ailesinde ve erkek arkadaşında olacaktı.Okulunun ve orada yapacaklarının hayalini kurarken telefonun çaldığını duydu arayanın kim olduğunu tahmin edebiliyordu.

-Alo Rüzgar.

Rüzgar sinirliydi Gökçenin halini hatrını sormadan okul konusunu açtı.

-O okula gitmeyeceksin Gökçe!

-Rüzgar sakin olur musun lütfen! Bu ne sinir.

-İki yıldır beraberiz Gökçe nasıl olurda bir okul yüzünden senden ayrı kalabilirim?

-Rüzgar bu konuyu telefonda tartışmak istemiyorum.

-O zaman buluşalım saat 4:00'da seni evinden alırım.

Gökçe cevap vermeden Rüzgar çoktan kapatmıştı telefonu.Mecburdu Rüzgar ile görüşecekti hazırlanmaya başlasa iyi olacaktı çünkü saat 3:30 olmuştu bile Okulun ve orada yapacaklarının hayalini kurarken ne çabukta zaman geçmişti hemen klasik Gökçe tarzı olan bol bir tişört ve kot pantolonunu giymiş saçlarını pekte muntazam olmayacak şekilde toplamıştı makyaj yapmasını sevemezdi doğallıktan yanaydı,oturup biricik sevgilisi Rüzgarı beklemeye başladı.Kapı çalmıştı hızla oturduğu yerden kalkıp kapıya koştu, kapıyı açtı Rüzgarın dudaklarına küçük bir öpücük kondurduktan sonra annesine seslendi

-Annecim Rüzgar geldi dışarı çıkıyorum çok geç kalmam.

-Tamam kızı... Zaten ne zaman sözümü bitirmeyi bekledin ki.

Gökçe annesinin sözünü bitirmesini beklemeden kapıyı kapatıp Rüzgarın koluna girdi. Rüzgar ile buluştuğu için çok mutluydu ama Rüzgar sinirli ve üzgün gözüküyordu.

-Rüzgar asma artık suratını seni böyle görmek beni de üzüyor böyle davranırsan içim rahat bir şekilde nasıl okula gideceğim.

-Tamam,o zaman gitme Gökçe bence çok güzel bir fikir.

-Evet senin için çok güzel bir fikir olabilir ama biraz da beni düşünsene,biliyorsun o okula ne kadar çok gitmek istediğimi.Hem telefonda görüntülü konuşuruz tatillerde yanına gelirim tamamen bitmiş olmayacağız evet yanında olamayacağım ama söz veriyorum yanında beni hissedeceksin.

-Bilemiyorum Gökçe herkes böyle söyler ama uzun mesafe ilişkilerini bilirsin eninde sonunda biter.Benim fikrimi biliyorsun fikrimin değişmeyeceğini de biliyorsun ancak gidip gitmemek sana kalmış.

Rüzgar bu sözlerinden sonra Gökçeyi orada bırakıp gitti.Gökçe kaldırıma oturdu ve sessizce ağlamaya başladı...