Unlabeled

Prolouge

"I'm sorry. Gusto ko lang naman ang mag-adjust."

"Adjust?" sigaw ko sa kanya. "Anong adjust ba ang gusto mo?"

Hindi ko na mapigilan ang mga luha ko. I am being an emotional freak again.

"Alam mo namang hindi pwede." Saad niya habang hinahawakan ang mukha ko.

I miss him so damn much, pero...

"I don't understand." I said habang nakayuko ang ulo. Ayaw na ayaw ko ang makita nang ibang tao habang umiiyak. "No matter how many times you explain why, hindi parin ito ma proseso nang utak ko."

"Please be reasonable Jane, ginagawa ko rin naman ito para sayo."

"At paano namang naging para saakin? Do you know what I'm thinking right now?"Sigaw ko. "My mind is telling me that you are doing this because of her! Ginagawa mo ito dahil mahal mo parin siya."

Bumitaw siya sa pagkakahawak sa mga balikat ko.

"Talaga bang siya ang naiisip mong dahilan?" I sense his disapproving tone. 

"Bakit hindi ba?" Alam kong galit na siya ngayon. Ayaw na ayaw niya sa lahat ay ang mag-isip ako nang hindi naman totoo.

"I'm sorry." That's it.

"Okay fine." Humingaw ako nang malalim, "Have it your way." Saka ako lumabas nang sasakyan.

Author's Note: Heyow! Salamat sa mga nagbabasa at magbabasa ng istorya kong ito. I'm praying magiging maganda ang outcome nang story nato. Hopefully, magustohan ninyo at sana matapos ko rin itong storyang ito. Salamat :)