Küçüktük o zamanlar.
Bi parkımız vardı hergün buluştuğumuz.
Hep aynı saatte parkın köşesinde buluşur,el ele salıncaklara doğru koşuşurduk heyecanla.
Bilmezdik neden böyle çarpardı kalplerimiz ellerimiz bir olunca.
Anlamazdık ki...
Masumdu duygularımız ve tüm heyecanlarımız.
En çokta bana papatya getirdiğinde hızlanırdı minik yüreğim.
İlk çiçeğimi senden almışım meğer.
Sonra...
Büyüdük.
Önce gözlerimiz kirlendi başka gözler değdikçe,sonra ellerimiz ve en son yüreğimizi kirlettik.
Ve kör olduk birbirimize...
Şimdi düşünüyorum da ; bir sen vermeliymişsin bana o papatyaları,bir sen tutmalıymışsın ellerimi ve bir tek sen hızlandırmalıymışsın yüreğimi...
Çok geç anladım.
O eski salıncakta kaldı umutlarımız ve kaybettiğimiz sevdamız...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevda Durağı
PoetryYüreğimin sevda köşesi, Bir seni beklemekte... 〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰 Belki bitmeyecek belki de kısa sürecek bir serüven bu. Yüreğimin sesini dinliyorum. Ne zaman susar, işte onu hiç bilmiyorum...
