คืนนี้เป็นคืนที่ผมนอนไม่หลับ กังวลกับสิ่งที่มองไม่เห็น ไม่ทันได้หลับตาอย่างสงบ
ฟ้าก็สว่างเสียเเล้ว
"กริ๊งง" เสียงออดประตูดังมาจากหน้าห้องของผม ผมเดินตาหลับสลึมสลือไปเปิดประตูที่ห้องรับเเขก ผมเเง้มประตูพอให้ตาเห็นรูปร่างของชายหนุ่มสวมสูทสีเทาดำและผูกไทด์สีนำ้เงินซึ่งตัดกับสีเสื้อกั๊กของเขา ยืนถือกระเป๋าทำหน้าทำตาไม่ค่อยไว้วางใจเอาซะเลย
"มีธุระอะไรถึงหอบมาห้องพักฉันเเต่เช้าเลยน่ะ เดาว่าต้องเป็นเรื่องสำคัญเเน่เลย จริงมั้ยพ่อหนุ่ม" ผมถามเปิดเป็นคนเเรก
ชายหนุ่มปริศนาก้าวเท้าผ่านตัวผมไป
ผมยืนอึ้งกับการกระทำเมื่อกี้ไม่กี่วินาที เเต่ก็ไม่ปฏิเสธ เราเดินไปนั่งอยู่บนโซฟาแล้วนั่งตรงข้ามกันอย่างมึนงง ตรงกลางเป็นโต๊ะกระจกสูงระดับเข่า มีเเจกันกุหลาบตั้งอยู่ บรรยากาศอึมครึม เราเริ่มพูดคุยกันในห้องรับเเขก
"มีธุระอะไรล่ะ" ผมถาม ชายคนนี้ไม่น่าไว้วางใจจริงๆ เขามีท่าทางพิลึกมาก
"เป็นปัญหาที่ผมคิดว่าคุณอาจจะช่วยผมได้" ชายหนุ่มพูด
"อ๋อ หรอ เเล้วปัญหานั่นคืออะไรล่ะ รีบพูดมาเถอะผมไม่ได้มีเวลาทั้งวันหรอกนะ" ผมถามอย่างหงุดหงิด เพราะอาการหิวที่อยู่ดีๆ ก็รู้สึกกระทันหัน บางทีอาจจะเป็นเรื่องที่ผมลาออกจากการเป็นทหาร เเต่เรื่องมันก็นานมาเเล้ว
ชายหนุ่มหยิบรูปในกระเป๋าถือสีดำออกมาเเล้วยื่นให้ผม
"คุณเคยเห็นหน้าหญิงคนนี้ที่ไหนรึเปล่า" ชายหนุ่มเอ่ย
ผมพยายามนึกเเต่ก็ไม่มีภาพไหนผุดขึ้นมาในหัวผมเลย ไม่ทันไร ชายแปลกหน้าก็เอ่ยปากพูด
"ไม่เคยเลยหรอ งั้นก็ไม่เป็นไร...โอ้ ลืมเเนะนำตัวเลย ผมมาร์ค มิลเลอร์ ถ้าพอจะนึกออกเเล้วก็ติดต่อมาหาผมเเละกัน" มาร์คให้กระดาษคล้ายๆนามบัตรให้กับผม
ดูเหมือนเขาอาจจะเป็นสายลับนอกเครื่องเเบบหรือไม่ก็เป็นพวกโรคจิตที่มาเคาะประตูชายบ้านอยู่เรื่อย ไม่กี่วินาที มิลเลอร์ก็ลุกพรวดขึ้น เเละเดินออกจากห้องอพาร์ทเม้นท์ของผมไป อาการมึงงงของผมไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย ผมได้เเค่นั่งมองเขาเดินจากไป
"ปิดประตูด้วย! ไอ้บ้าเอ้ย"
________________________________
YOU ARE READING
Suit &Tie | ฆาตกรใส่สูท
Mystery / Thriller"คุณเป็นใครกัน" ผมเอ่ยปากถามชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า เขาสวมสูทสีเทาดำและไทด์สีนำ้เงิน "..." ไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากของเขาเลยแม้แต่คำเดียว เขากลับเดินผ่านตัวของผมไปข้างในห้อง แปลกจริง ผมไม่เคยรู้จักกับเขาเลยนี่
