ถึงช่วงเเนะนำตัวของผมเเล้ว
ผมชื่อว่าเฮนรี่ โรเเลนด์ อดีตเคยเป็นทหารบก เเต่ก็ลาออกมาหลังจากพ่อของผมจากผมไปเมื่อ2เดือนก่อน ยศของผมนั้นเป็นถึงนายพล ได้รับเข็มกล้าหาญมากมาย เเละตอนนี้ผมต้องสืบทอดบริษัทของพ่อของผม ด้วยเหตุที่รายได้นั้นดีกว่าทหารเเน่นอน เเต่รายได้ทหารนั้นก็ไม่ได้เเย่นัก
mustang คันนี้เเหละที่ผมซื้อมันด้วยรายได้จากทหาร
บริษัทพ่อผมทำเกี่ยวกับอะไรหรอ?
บอกตอนนี้คงไม่ได้หรอก ส่วนเรื่องเงินเดือนของผมก็ดีกว่าทหารถึง30เท่า คุณคงสงสัยว่า
"ทำไมมึงไม่ทำตั้งเเต่เเรกล่ะ" ผมขอบอกตรงนี้เลยว่า ผมมีความใฝ่ฝันว่าอยากเป็นทหารมาตั้งเเต่เด็ก ถึงเเม้ว่าผมจะเกิดมาในครอบครัวที่รำ่รวยมหาศาล เเต่ผมมักถูกเรียกว่า"ลูกคุณหนู" เสมอ นั้นจึงเป็นเหตุที่อาชีพในฝันของผมคือทหาร
เเต่อารมณ์อยากเป็นทหารของผมเริ่มจางลงนับเเต่วันเเรกที่ผมเป็น ดังนั้นปัจจุบันก็เลยมาทำงานบริษัทของพ่อ
ผมไม่มีพี่น้อง ผมเป็นลูกคนเดียวที่พ่อเเม่นั้นฝากความหวังไว้กับผมพอสมควร พวกท่านสติเเตกเมื่อผมบอกว่าจะไปเป็นทหาร เเต่ถึงเวลานี้ ผมก็มาสืบทอดบริษัทพ่อเเล้วไง พ่อคงจะภูมิใจในตัวผมนะ
เเม่ผมหรอ? เเม่ผมอาศัยอยู่ที่Newyork ในคฤหาสน์ขนาดใหญ่ที่พ่อผมสร้างเอาไว้
เเต่ทำไมผมถึงมาอยู่อพาร์ทเม้นต์? ผมอยากอยู่คนเดียว เเล้วเหมือนคนปกติทั่วไป
อธิบายมายาวเหยียดเเต่ลืมบอกไปว่าผมนั้นอายุ33เเล้ว เเต่ยังไม่มีคู่ ไม่ใช่ว่าผมหาไม่ได้ ผมเป็นคนประเภทคบเเล้วทิ้ง ผมรู้สึกเบื่อง่ายไปหน่อย
ด้วยหน้าตาอันหล่อเหลานี้เเหละที่ทำให้ผมต้องหาคนที่เหมาะกับมัน ซึ่งขณะนี้ยังไม่มีใครเหมาะกับบัลลังก์นี้เลยเข้าเรื่องเถอะกันดีกว่า
ผมสตาร์ทรถของผม เหยียบคันเร่ง เลี้ยวไปเลี้ยวมา เหยียบเบรกบ้าง บีบเเตรบ้าง ด่าคนนู้นคนนี้ไปมา ชูนิ้วบ้าง เเต่ไม่กี่อึดใจก็ถึงบาร์ที่มีชื่อว่า "Dead Rabbit" เเล้ว
ผมเดินเข้าไปลึกพอที่จะเห็นอีกด้านของร้าน แมตโบกมือแล้วส่งสัญญาณบอกตำแหน่ง
"ไอ้น้อง ดีใจที่ได้เจอ" ผมพูดพร้อมโอบกอดรุ่นน้องของผม
"ดีใจเหมือนกัน ไปนั่งกันดีกว่า ผมจองที่ไว้ให้เเล้วล่ะ"
ผมเดินตามเเมตไป ...เเต่เเค่เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น...
"ปัง!"
ลูกกระสุนปืนบินผ่านหัวของเเมต เลือดทะลักพุ่งออกมาจากรูกระสุน ก่อนที่ร่างของเเมตนั้นจะล้มลง...
ESTÁS LEYENDO
Suit &Tie | ฆาตกรใส่สูท
Misterio / Suspenso"คุณเป็นใครกัน" ผมเอ่ยปากถามชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า เขาสวมสูทสีเทาดำและไทด์สีนำ้เงิน "..." ไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากของเขาเลยแม้แต่คำเดียว เขากลับเดินผ่านตัวของผมไปข้างในห้อง แปลกจริง ผมไม่เคยรู้จักกับเขาเลยนี่