Ella's

Ella's deel 1

Lotte Lanssen gaapt en slaat haar dekens van zich af. Vandaag gaat ze op haar zelf wonen. Het enige wat nu nog verhuisd moet worden is haar bed. zuchtend kleed ze haarzelf aan en smeert een broodje. 'Goedemorgen, mijn lieve, slimme en volwassen dochter!' opgewekt komt Lotte's moeder de kamer inlopen en gaat aan de ontbijttafel zitten. 'Oh, ik ben zo ongelofelijk trots op je.' zegt haar moeder. 'Dank je mam. Maar ik wil graag eten.' Lotte neemt nog een hap van haar broodje. 'Je vader zou net zo trots zijn geweest als mij.' Lotte verslikt zich en begint te hoesten. Haar vader stierf toen ze drie was. dat is nu zeventien jaar geleden en Lotte weet er niets meer van. Het enige wat ze nog van hem heeft is een medailon. Voor de deur word getoetert. 'Daar is de verhuiswagen al.' opgewekt loopt Lotte's moeder naar de deur om open te doen. Er staat een man van ongeveer vijftig jaar voor de deur. 'Lotte Lanssen?' vraagt hij. Moeder begeleid hem naar de dozen. Als alles is ingeladen geeft Lotte haar moeder, die zoveel jaren voor haar klaar stond, een stevige knuffel. 'Dank je mam...' een snik ontsnapt uit lotte's keel. Blijkbaar hoorde haar moeder die niet want die zegt 'Veel plezier, lieverd. En als je iets nodig hebt, ik sta altijd klaar voor je.'

Lotte zucht. Alle verhuisdozen staan in het gebouw dat haar huis moet gaan voorstellen. Het is er nog stoffig en niets is er af. Geen behang, kachel werkt niet, waterleiding kapot... voor Lotte gaat het een lánge week worden. Ze loopt naar een doos en begint die uit te pakken. Er zit van alles in, zowel lakens als gordijnen. Ze heeft net het laatste uitgepakt als er word geklopt. 'Kom binnen!' schreeuwt Lotte. 'Waar is Laffe Lotte?' roept een bekende jongensstem vanuit de voordeur. 'Daniël!' Lotte staat op en rent naar de voordeur. Daar staat een gespierde jongen met kastanjebruin haar. 'Hey, dat gaat nog een probleem worden met al die spinnen. Maar goed dat ik ben gekomen om te helpen.' Daniël slaat zijn armen om Lotte heen en geeft haar een stevige knuffel. Haar beste vriend staat ook altijd voor haar klaar. Samen lopen ze naar wat de woonkamer gaat voorstellen. Daniël pakt een stoffer en begint af te stoffen. Lotte begint met het bekijken van de meterkast. Opeens begint Daniël te grinniken. 'Wat is er, Daan?' vraagt Lotte vanuit de meterkast. 'Ik heb een cadeau voor je.' hij loopt naar Lotte toe en vouwt zijn handen open. Een dikke, harige spin loopt over zijn handen. Lotte begint te gillen en rent weg, met Daniël natuurlijk achter haar aan. Als Daniël eindelijk de spin buiten heeft gezet zegt hij 'Je bent inmiddels twintig, Lotte. Je moet toch wel in staat zijn om een spin te vangen?' lachend tilt hij haar op. Aan het eind van de dag hebben ze eindelijk stroom, water en warmte. Lotte en Daniël liggen in slaapzakken naast elkaar op de grond. 'Dank je dat je me wou helpen, Daan.' lachend in het donker draait Daniël zich om en ongeveer vijf minuten later slapen ze.

De volgende dag als ze wakker worden, beginnen ze met de woonkamer inrichten. 'Moeten we nu niet onderhand ontbijten, Lotte?' vraagt Daniël als zijn mag begint te knorren. 'Hier vlakbij is een bakker, haal daar maar wat.' en weg is die altijd hongerige Daan. Lotte zucht en glimlacht. Zodra het op eten aankomt is hij als een speer. Nu zit lotte met een probleem, er is een grote ruimte met een nog kleinere ruimte erachter. Dat scheen vroeger een Café te zijn geweest. Maar wat moet ze er nu mee doen? Denkend aan een oplossing, ploft Lotte op de bank en kijkt om zich heen. Het ziet er al knus en gezellig uit, maar daar begint het pas. Wat dacht je van de keuken? Of de badkamer? En dan hebben we nog niet gesproken over de slaapkamer en de tuin. 'Ik heb croissants, kaasbroodjes en caiserbolletjes.' roept Daniël. Als ze het eten op hebben word er op de deur geklopt. 'Ik ga wel.' zegt Lotte tegen Daniël die aanstalten maakt om open te doen. Het is de 74-jarige buurvrouw die voor de deur staat. 'Hallo, mijn naam is Ella en ik woon samen met mijn man, Robert, hiernaast.' Ella praatte zo snel dat Lotte moeite moest doen om het te verstaan, maar om haar niet te beledigen zei ze er niets van. Ella geeft het mandje, die al de hele tijd aan haar arm hing, aan Lotte. 'Er zitten dingen in die nog van pas kunnen komen.' glimlacht Ella. lotte mag Ella wel. Waarom weet ze niet. Maar het is wel zo, waarschijnlijk omdat ze zo'n grappige twinkeling in haar ogen heeft. 'Maar mijn man word een beetje dement en kan niet alles zelf meer dus ik ga terug, fijn kennis gemaakt te hebben Lotte.' en weg was ze. Verbaasd met de mand in haar handen stapt ze weer naar binnen. Daar maakt ze het mandje open, er zit van alles in, glazen, borden, bestek, kaarsen. 'Wat dacht ze, ''Mischien wil ze een restaurant beginnen?''' opeens lacht Lotte en geeft Daniël twee zoenen op zijn wang. 'Je bent geniaal Daan!' en weg was Lotte.