Hoofdstuk 7

23 4 2
                                    


Wanneer ik de volgende ochtend ontbijt , komt mijn moeder de eetzaal binnen." Angelina" begint ze "Zo kan je niet meer verder , je lijkt wel depressief! Je gaat na school naar een pschyoloog.Ik heb een afspraak voor je gemaakt.Als je probleem te maken heeft met Em-"
"SPREEK HAAR NAAM NIET UIT !!!" Onderbreek ik haar woest.

Mijn moeder is wit weggetrokken en ze verlaat langzaam de zaal.

Zuchtend ga ik tegen de muur staan.
Ik laat me langzaam naar beneden zakken.

Ik voel de tranen op mijn wangen stromen en ik doe snel mijn handen voor mijn gezicht.

Wat heb ik toch voor leven.

Ik begin ontroostbaar hard te huilen , mijn schouders schokken op en neer.

"Nee !!! Neeeeee !!!!" Schreeuw ik huilend. "Kom terug!! Neeeeheeheeheehee , ik mis je zoo , kom te-rug."

Ik voel me duizelig en ik val met een klap op mijn zij.

Kom

Terug

En dan wordt alles zwart


A/N : Sorry voor dit slecht stukje maar het is een opvul hoofdstuk.

Vinden jullie het tot nu toe al leuk?

xxx Maanoog

ZijWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu