Zij

Hoofdstuk 13

'Zij' flashback

Ik keek achterom en zag twee gedaantes weg flitsen. Wat was dat? Er is vast niets aan de hand.

Toch ging ik wat sneller stappen. Achter mij hoorde ik stille voetstappen versnellen. Paniek begon in mij op te borrellen, wat is er toch aan de hand?!

Snel keek ik achter om , daar zag ik ze voor de eerste keer. Twee grote mannen , gekleed in zwarte pakken. Ze hadden angstaanjagende piercings en enge grijnzen op hun gelaat.

"Wie z-zijn jullie?" vroeg ik hun met een angstige stem. Ze antwoordden niet en stapten rustig naar me toe."Wij zijn je ergste nachtmerrie" zei de langste kil.
Een rilling ging door mijn ruggengraat heen, hun adem stonk naar alcohol.

"Geef het ons!" Schreeuwden ze plotseling woest."Geef het ons nu!"

Ik verstarde , wat moest ik hen geven?
Niet begrijpend keek ik hen aan , totdat de kleinste plotseling een mes tevoorschijn haalde .
Hij bewoog zijn arm en maakte een flinke kras op mijn gezicht.

Ik draaide me om en begon te rennen , maar ze renden achter me aan.

Ik versnelde wanhopig , denkend dat ik ze kon afschudden.
Maar helaas , ik voelde hoe een brede arm mijn haar vastgriep en me naar achteren trok.
Ik viel achterover op de koude grond.

De mannen bestuudeerden mijn gezicht.
"Zij is het niet , Richard."Zei één  van de mannen plots. "Je hebt gelijk man , kom we gaan verder zoeken."Antwoorde de man die blijkbaar Richard heette.

Richard gaf me nog een harde schop in mijn maag en daarna vertrokken ze.

Mijn handen grepen naar mijn buik. Wat een pijn!

Wanneer ik wou opstaan merkte ik dat ik hevig bloedde. Ik probeerde op te staan maar ik was al te slap geworden.

Mijn oogleden werden zwaar maar ik probeerde te vechten tegen de slaap. Dat gevecht verloor ik uiteraard.

Ik viel in slaap , ik sliep en werd nooit meer wakker.