Gözümü açtığımda ambulanstaydım. Yanımda Ece ve Tunç vardı. Ece yanımda ağlıyordu. Sonra ben uyandım ;
+Ece ?
-Eren uyandın mı? İyimisin ?
+Evet evet iyiyim birşeyim yok. Neden ağlıyosun ?
-Ayağın kırılmış Eren.
O an içim cız etmişti. Zaten çıkıktı şuan çatlamış. Canım çok yanıyordu, ama yanımda Ece var diye sesimi bile çıkarmıyordum. En son artık söylemeye karar verdim. Cesaretimi toplayıp ;
+Ece.
-Efendim.
+Seni seviyorum...
-...
+Kusura bakma seni üzmek istemem ama zaten biliyodun. Seni ilk gördüğümden beri aşığım sana.
-Eren benim de sana birşey açıklamam lazım.
+Buyur.
-Bende senden hoşlanıyorum...
Ben bunu duyar duymaz havalara uçtum resmen. Çok sevinmiştim. Ayak acısı mı? Sıfır acı, sıfır stres. Ayağa kalkmaya çalıştım ama canım çok yandığı için adımımı bile atamadım. Sonra o anlayıp sarıldı bana. Bende içtenlikle sarıldım. Ve sarıldıktan sonra ;
+Benimle çıkarmısın ??
-Evet :)
Ve biz çıkmaya başlamıştık. Hayatımda herşey olumlu gidiyodu. Sevdiğim kızla çıkmaya başladık, ailemle aram çok iyi, ayağım yavaş yavaş iyileşiyor. Herşey çok güzel...
Okula her geldiğimde o kızı arıyordum. Her zaman her gün her saat her ders. Her konuştuğu çocuğu dövüyodum. Çok seviyodum. Taa ki o kara güne kadar. Aradan 2 3 ay geçti ve ben yavaş yavaş soğumaya başlamıştım. Nedenini bilmiyordum ama yavaş yavaş soğumaya başlıyordum. Kızı kendimden soğutmaya çalışıyodum. En kararımı verdim ve iyi bir plan kurdum. O bi yere gitmişti tatile. Döndüğünde direk bana ''Kızlarla konuştun mu ?'' dedi. Bende bilerek ''Evet'' dedim. Ece bi anda çılgına döndü ve bana bağırıp çağırmaya başladı. Hedefime ulaşmıştım. Kızı kendimden soğutmuştum. Ve benden ayrıldı. Aradan 2 3 ay geçti. Okullar kapandı. Kapandıktan sonra her zaman aklıma geliyordu. İstemsizce oluyordu ama yapamıyordum. Her zaman aklıma geliyordu. Fotoğraflarına bakıyodum üzülüyodum falan. Sonra cesaretimi toplayım mesaj attım ;
+Selam :)
-...
