She's Broken

Chapter 2: Philippines

Pag-labas ko ng eroplano naramdaman ko kaagad ang pamilyar na klima, mainit. Nandito na ulit kami sa Pilipinas, ang lugar na akala ko ay hindi ko na ulit babalikan kailanman. I inhaled deeply as we stepped out of the airport.

"We're finally home." Nasabi ko na lang.
"You okay?" Here we go again. Kanina pa ako tinatanong ng ganyan ni kuya. Parang napakahina ko sa paningin niya.
"Of course I am." I said confidently and roll my eyes at him.
"Sungit tsk!" Bumulong pa akala naman hindi makakaabot sa pandinig ko.
"What did you just say?"
"Nothing my dear beautiful sister." Sabi niya.
"Whatever. Nandiyan na ang sundo natin, let's go?" I smiled secretly. I'll take that as a compliment from him.

As we got inside the car, I hurriedly put my earphones on and turn it into maximum volume. I really don't want further discussions with my brother na mapupunta lamang sa pangalan ni Jaiden. That asshole!

Nakatanaw lang ako sa bintana ng aming kotse habang bumabiyahe kami pauwi sa bahay. Sariwang sariwa pa din sakin lahat...

It was our 2nd anniversary. Gumising ako ng maaga para i-surprise siya sa condo niya. It was past 10:00 in the morning nang matapos kong i-prepare lahat ng kailangan kong dalhin. I headed to his condo, it was a 30 minutes drive away from our home. Hindi naman hassle kasi hin traffic so the drive went smoothly at agad akong nakarating. I parked the car and went to the elevator.

"I'm sure magugulat at matutuwa yon." Bulong ko sa sarili ko habang nakangiti. I bake a chocolate cake for him, it's his favorite kaya sigurado akong magugustuhan niya 'to.

Habang papalapit ako ng papalapit sa unit ni Jaiden, nakaramdam ako ng mumunting kaba. Kakatok na sana ako ng mapansin kong nakabukas ng kaunti ang pinto kaya tumuloy na ako. Walang tao sa sala kahit sa kitchen kaya naisipan kong puntahan siya sa kuwarto. Nakaawang din ang pinto, I hold the doorknob and opened the door slowly, my eyes landed on the two figures lying in the bed doing such intimate things.

"Jaiden."  I called out his name almost a whisper kasabay ng pag-tulo ng luha ko ay ang pagkalaglag ng mga dala ko.

"Let me explain Cass!" Habang binabalot ni Jaiden ng tuwalya ang kanyang katawan.

"You don't have to. I clearly saw everything."  Napatingin ako sa babaeng kasalo niya sa kama. Hindi man lang siya kababakasan ng guilt sa kaniyang mukha.

"Yes Jaiden. You don't have to, we both enjoy what happened last night until now. So you must be Cassandra Leila dela Rosa? I am Alessa Mendes, it was really nice to meeting you." She's looking at me with a smirk on her face. Hindi ko na lang pinansin yung sinabi niya.

"Don't come near me Jai." Sabi ko nang nag-simulang mag-lakad si Jaiden papalapit sakin.
"Its not what you think Cass!" Jaiden shouted.
"Then what is it Jai?! What is it huh?! I'm not blind you asshole! You can't fool me!" I suddenly force myself into laughter with my tears falling down.
"Cassandra! Listen to me please!" He pleaded.
"Stop it Jaiden! Don't waste your time on her mas magaling ako sa kanya! I'm better than her!" Alessa shouted at him.
"Shut up! You bitch! Cass please listen to me."
"Listen? So you can fool up my mind? Gano mo na katagal na ginagawa sakin 'to? Nakakadiri ka Jai!" I slapped him real hard. Ultimo palad ko nasaktan sa pag-sampal sa kanya ngunit wala ng mas sasakit pa sa nararamdaman ko ngayon.

Akala ko siya ang magugulat pero ako pala ang mas magugulat sa madadatnan ko.

"Happy Anniversary Jaiden. I gave you everything but you left me with nothing." Tumalikod na ako at nag-lakad paalis sa lugar na iyon.

Nagbabadya nanaman ang luha sa aking mga mata. Nang matanaw ko ang aming mansiyon agad kong pinunasan ang mga luha na lumandas sa aking pisngi. Hanggang ngayon hindi pa din ako makalimot, hanggang ngayon ang sakit pa din.

I will never ever let that happen to me again, never.