Bu adam otobuste karsilastiğim ve tabiri caizse anormal olan adamdi. Yanima neden oturduğunu söylemek yerine ben de onun yaninda oturdum. Zaten YGS sinavim berbatti belki konuşarak kafami dağitabilirdim. Adam bana uzayli gören köylü gibi bakinca açiklama yapma gereği duyarak:
-Merhaba ben Başak. dedim. Adam da yarim ağiz gülümseyerek
-Ben de Bay X . dedi. Ben ona şaşkinca bakarken
- Adimin farkli olduğunu biliyorum. Ama benim adim bu, dedi. Ben de ona yani Bay X 'e gülümsedim. Havadan sudan derken baya konuşmuştuk.
Öğrendiklerim doğru ise kendisi tek çocukmuş. Yani en azindan bu kadarini biliyormuş. Çünkü dünyaya gözlerini yetimhanede açmiş. Yetimhaneye birakildiğinda yaninda bir de satranç oyunu varmiş. Yetimhane müdürü onu bir hatira olarak düşündüğünden saklamiş Bay X de sürekli zamanini satrançla geçirmeye başlamiş. Ve söylediğine göre çok iyi oynuyormuş. E bi zahmet oynasin dimi? Hatta bir gün beraber oynamayı teklif etti. Belki düşünüyorsunuzdur bu yakınlık nereden diye ama şimdi ben YGS gibi çoook önemli bir sınavdan stresli çikmişim konuşacak kimsemde olmadiği için ben de tanımadığim biriyle konuşuyorum. (kafaya bak yaa)
Yarın beraber satranç oynama kararı alarak ayrıldık tabi ben üzgün ben mutsuz. Ama yine de içimde bir sevinç var. Belki de uzun zamandır kimseyle dertlerimi paylaşmadığım içindir, bilemiyorum. Ben yine iç sesimle konuşarak evime ulaştım. Bu aralar iç sesimle baya bi iyiyim. Eve geçip üstümü çikardim ve rahat bir şeyler giydim. Daha sonra mutfağa geçerek noodle yapip yedim. Yemekten sonra biraz sosyal medyada takilip odama geçtim. Uyumadan önce duş alip kendimi uykunun kollarina biraktim.
Yatağimdan çalan alarm sesiyle kalktım. Alarmi kapatip ayaklarimi yatağimdan sallandırdım. Biraz öyle kaldıktan sonra banyoma gidip ılık bir duş aldım. Banyadan çıktıktan sonra kapıma doğru yol aldım. Kapıma baktığimda ağzim o şeklini almışti.Çunku benim kapim beyazken bu kapi simsiyahtı. İçimi bir korku kaplasada belli etmemeye çalışarak kapiya doğru ilerledim. Kapıyı her açmaya çalışımda sonuç başarısızdı. Kapının kilitli olduğunu düşünerek anahtar aramaya başladım. Ama nafile! Anahtar diye bir şey yoktu.
Yataktan sıçrayarak kalktığımda beynim altüst olmuştu. Niye böyle kabuslar görüyordum? Peki o adam,o kimdi? Ben kimdim yani eski Başak değildim. Offff yeter ama ya! Bana ne oluyor? Beynimin sorularını cevapsız bırakarak yataktan doğruldum. Tam ayağa kalkacakken kendimi yerde buldum. Beynim zonkluyordu sonra odam dönmeye başladı ve gerisi KARANLIK...
Gözlerimi yavaşça araladığımda kendimi yerde yatarken buldum. Ayağa kalkmaya çalışmam başarısızlıkla sonuçlanınca biraz yerde oturup dinlendim. Daha sonra kalkarak elimi yüzümü yıkadım. Kendime kahvaltı hazırlayıp tek başına artık ne kadar yenilebiliyorsa kahvaltımı yapıp kalktım. Tekrar odama döndüğümde telefonumun kilidini açtım saate baktığımda 14.45'ti. Yuh bana, kaç saat baygın yatmıştım. Sonra aklıma Bay X'e verdiğim söz geldi. Saat üçte okulun ilerisindeki kafede buluşacaktik. Üstüme bir şeyler giyip hızla evden çıktım. İçimde tarif edemediğim duygu karmaşası vardı. Bir tarafım tanımadığım birisiyle konuşmamın bile yanlış olduğunu söylerken diğer tarafım ufak bir maceradan zarar gelmeyeceğini söylüyordu. Hep mantıklı tarafı düşünmek de olmaz değil mi? Ben de öyle yapıp kafeye doğru ilerledim. Bakalım beni ne bekliyor?!!
Evet yeni bir bölüm daha yayınlamış bulunmaktayız. Aslında şimdiye kadar hikayeye tam olarak başlamamıştık. Asıl hikaye bundan sonra... Bakalım neler olacak?
Hikayemizi okuyan herkese çok teşekkür ederiz. Ayrıca vote ve yorum yapmayı unutmayın.
BAY BAY!!!
