Korkuyordum
Sonra iniyordum otobüsten
Çarşıdan bizim eve giden, ömrümün en uzun
Ömrümün en kısa, ömrümün en çocuk
Ömrümün en ihtiyar yolunu koşuyordum
Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktan
Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam
Ben seninle bir gün Van'daki bir kahvaltı salonunda
Ben seninle sadece bilmek zorunda kalanların bildiği
Bir yol üstü lokantasında
Ben seninle Ağrı Dağı'na mistik ve demli bir çay kıvamında bakan
Doğubeyazıt'ın herhangi bir toprak damında
Ben seninle herhangi bir insan elinin terli coğrafyasında olma ihtimalini sevdim
Ben senin beni sevebilme ihtimalini sevdim...
~Yılmaz ERDOĞAN
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DENGESİZ
PoetryBu bazen yıkıntıların bazen kırıkların bazen küllerin birikmişliğinin bulunduğu kitapta yeri geldiğinde(umarım) gülümsiycek yeri geldiğinde sinirleneceksiniz yeri geldiğindeyse ağlamanıza ramak kalıcak! Bazen şarkıların sözlerini görücek bazense tan...
