Isa syang zombie na galit sa germs.
Sya lamang ang zombie na laging may dalang pabango. He is mysterious. He was once a human. What was his life before death?
DEAD MAN SERIES #3
Tagalog | Romance | Fantasy | Humor
Hindi po kailangang basahin ang ib...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Damn," I whispered. There is a gnawing in my stomach. "I am hungry."
Dragging myself along the quiet street, I looked for an abandoned supermarket, I found one.
Pumasok ako sa store. Magulo na ito at mangilan-ilan nalang ang natirang items at mga pagkain. Naghanap ako ng pwede kong iintake. I grabbed a snack, isang potato chips. Binuksan ko ang cover tsaka ako kumuha ng isang piraso ng chip. Inamoy-anoy ko muna ito, nasira na ata ang sense of smell ko, parang wala kasi itong amoy. Sunod ay dinilaan ko ito.
"Aaaaccchkk", it tastes bad. Pero dahil sa gutom ako ay sinubukan ko pa ding kumain. Kaso, isinuka ko lang din ito. I can't digest it. Fuck.
"Meat..." naibulong ko nang makita ko ang isang glass-door freezer na may laman na mga karne. "Meat.." A smell so divine, so exquisite. It felt like a strong beast inside me was taking control over me. I ran towards the freezer, salivating with my eyes spinning in delight.
Para akong isang bampira na uhaw na uhaw at gutom na gutom na sumunggab ng karne. "Hmmmm," I groaned when I tasted the fresh meat. My mind filled with ecstasy.
"Dito, dito!" narinig ko ang isang boses. "Dalian niyo, wag kayong mag-iingay para hindi tayo marinig ng zombies." Narinig ko silang tumatakbo papalapit sa kinatatayuan ko. Naramdaman kong napatigil sila nang makita nila ako.
"M-mister. Maaari din ba kaming makihati sa mga karne? Kakaunti pa lamang kasi itong naipon naming mga pagkain na maaari naming isantabi para makakain namin sa mga susunod na araw.." boses ng isa sa kanila.
Dahan-dahan akong lumingon kasabay ng pagpunas sa aking bibig, hawak-hawak ko pa din ang karne sa aking kamay. Now smell like meat. Great.
"Finders keepers~ hrrgg" I said in a sassy tone.
"H-hindi siya tao.." pahayag ng isa sa kanila. Tatlong teenagers, dalawang babae, isang lalaki. Kung sino pa ang lalaki, siya pa ang unang natakot sa akin at kumaripas ng takbo.
"Aaaaaah!" sabay-sabay nilang sigaw. Sumunod na ding tumakbo palayo yung dalawang babae. Pinabayaan ko lang sila. May tumutulak sa pagkatao ko na gusto ko silang habuin at kainin pero meron ding humihila akin. I guess I still have my humanity.
Kung paano ako naging ganito, kung bakit ako ganito, kung saan ako galing, kung bakit ako naiiba, kung anong pangalan ko...ay hindi ko din alam ang kasagutan.
"Aaaaah! Help me!" muli kong narinig na sigaw ng isa sa kanila. "Help me!" umiiyak niyang paghingi ng tulong. Inis kong binitawan yung kinakain ko at hinanap ang pinanggagalingan ng boses.
Sa may malapit sa counter ay nakita ko siya, nakahiga at nanlalaban sa isang zombie na gusto siyang kainin at gawing hapunan. Odd it is, I am one of them but I can walk straight. May mga galos at mga sugat ako sa katawan, at mukha, pale akong tignan. At madumi ako ngayon kaya madali lang nilang maidentify na isa akong zombie, idagdag pa ang pagkain ko ng hilaw na karne kaninang nakita nila ako.
