My 30 Day OTP Challenge

{Day 1~Amian~The 39 Clues}

1.Holding Hands

Pairing:Amy Cahill X Ian Kabra

Fandom: The 39 Clues (Σειρά βιβλίων)

Mid-Canon, μετά το δέκατο βιβλίο. Μη υπάρχουσα σχέση.

~Παρακαλώ ακούστε το τραγούδι είναι το You Will Never Know της Imany~

Καλή ανάγνωση!!!

Η Έιμι εκείνο το απόγευμα βρισκόταν στο μικρό μπαλκονάκι του διαμερίσματος στη Μασαχουσέτη. Καθόταν σε μια σιδερένια καρέκλα που έτριζε συνεχώς -ήθελε επειγόντως λάδωμα- και διάβαζε τη βιογραφία του Μπέντζαμιν Φράνκλιν για πολλοστή φορά. Ακόμα δεν μπορούσε να πιστέψει ότι είχε πραγματική συγγένεια με τόσους σπουδαίους ανθρώπους όπως ο Σαίξπηρ, ο Μότσαρτ, ο Μπετόβεν και τόσοι άλλοι που για να αναφερθούν και μόνο χρειάζονταν ώρες ολόκληρες.
Η Έιμι ήταν μία Κέιχιλ, ανήκε δηλαδή στην αρχαιότερη οικογένεια του κόσμου, την οικογένεια με τα τέσσερα παρακλάδια και το ένα μοναχικό· τους ευρηματικούς Εκατερίνα, τους γενναίους Τόμας, τους πολυτάλαντους Τζάνους και τους φιλόδοξους Λούσιαν. Και τέλος, οι Μαντριγκάλ, που δεν είχαν κάτι το χαρακτηριστικό και πάντοτε ήταν οι σκοτεινοί, αυτοί που δρούσαν υπογείως κι όμως έκαναν πάντα κάτι καλό. Όταν οι τέσσερις οικογένειες χωρίστηκαν και άρχισαν να μάχονται μεταξύ τους, οι Μαντριγκάλ ήταν οι μόνοι που προσπάθησαν να ενώσουν την οικογένεια ξανά, ενώ παράλληλα όλοι οι υπόλοιποι τους θεωρούσαν κακούς και ύπουλους.
Ο Σαλαντίν, ο γάτος της γιαγιάς της, της Grace, και τώρα πλέον δικός της νιαούρισε νωχελικά και σύρθηκε ως τα πόδια της όπου και εγκαταστάθηκε.
Η Έιμι μόνο τότε συνειδητοποίησε πως ήταν μόνη στο σπίτι. Ο αδερφός της, ο Dan, είχε μουρμουρίσει κάτι για μια πλάκα στο νεκροταφείο που του έκανε εντύπωση και ήθελε να την αποτυπώσει και είχε φύγει εδώ και περίπου μισή ώρα ενώ η νταντά τους-πιο πολύ αδερφή τους- η Νέλι βρισκόταν έξω ψάχνοντας τις σημειώσεις του σημερινού μαθήματος στο πανεπιστήμιο. Η εξεταστική της πλησίαζε και δεν έπρεπε να έχανε μαθήματα. Εκείνη την ημέρα είχε λείψει γιατί ο Σαλαντίν έδειχνε λίγο κακοδιάθετος και δεν ήθελε να τον αφήσει μόνο του.
'Προφανώς τώρα είναι καλύτερα' σκέφτηκε η Έιμι και συνέχισε να διασώζει το βιβλίο της.
Έμοιαζε απορροφημένη από αυτό μιας και δεν κατάλαβε αμέσως τον χτύπο του κινητού της τηλεφώνου. Ήταν ο ήχος των μηνυμάτων.
Μεμιάς, έκλεισε το βιβλίο, απομνημονεύοντας την ακριβή σελίδα που είχε μείνει, και για μερικά δευτερόλεπτα απλώς κοιτούσε το κινητό της με μια έκπληκτη έκφραση ζωγραφισμένη στα πράσινα μάτια της.
Σπάνια της έστελνε κάποιος μήνυμα· σχεδόν ποτέ. Συνήθως ήταν κάτι επείγον.
Καθώς ξεκλείδωνε το κινητό της σκεφτόταν ποιος μπορεί να της είχε στείλει μήνυμα. Ίσως ο Νταν να είχε ξεχάσει κάποιο εργαλείο του και ήθελε η αδερφή του να του το φέρει· ίσως η Νέλι ήθελε να της πει να ανάψει τον φούρνο για να τον προθερμάνει· ίσως ο θείος Φίσκε χρειαζόταν τη βοήθειά τους.
Το μήνυμα προερχόταν από τον τελευταίο άνθρωπο που περίμενε.