My 30 Day OTP Challenge

{Day 5~Gallya~The Man From U.N.C.L.E.}

#Η τέταρτη μέρα θα μεταφερθεί σκοπίμως. Θα τη γράψω αλλά αργότερα γιατί θέλω πρώτα να παρακολουθήσω κάτι. Συνεχίζουμε με την Πέμπτη μέρα.#

(Στη συνέχεια της μέρας έρχεται και η έκτη μέρα. Χίλια συγγνώμη για την καθυστέρηση.)

5.Kissing

Pairing: Gaby Teller X Illya Kuriakin

Fandom: The Man From U.N.C.L.E.

Μη υπάρχουσα σχέση (ακόμα..) Λαμβάνει χώρα μετά το τέλος της ταινίας.

-Ακούστε το τραγούδι. Feeling Good~Avicii-

Καλή Ανάγνωση!!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο Ίλυα Κιουριάκιν χτυπούσε ανυπόμονος τα δάχτυλά του στο τραπεζάκι του καφέ στο σαλονάκι του δωματίου του ξενοδοχείου. Ο ρυθμός του, θύμιζε ρωσικό εμβατήριο. Δεν ήταν όμως σίγουρος. Αυτή η μελωδία εκπήγαζε τελείως από μέσα του.
Ήταν κάπως έτσι εδώ και σχεδόν δύο ώρες από όταν ο Ναπολεών και η Γκάμπι έφυγαν για να βρουν στοιχεία για τη νέα τους αποστολή. Είχαν φτάσει στην Κωνσταντινούπολη τρεις περίπου μέρες πριν και ακόμα δεν είχαν καταφέρει να ανακαλύψουν κάτι ενδιαφέρον. Ήλπιζαν πως θα έβρισκαν μερικά στοιχεία απόψε, στο Τοπ Καπί και ο Ίλυα επέμενε να έρθει. Η Γκάμπι όμως επέμενε να μείνει στο ξενοδοχείο.

Η Γκάμπι...

Πόσο φοβόταν για εκείνη. Ήταν τόσο μικρή, τόσο άπειρη, τόσο ευαίσθητη. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε.
Θυμήθηκε εκείνη τη βραδιά στη Ρώμη, όπου η μικρή μηχανικός από την Ανατολική Γερμανία δεν είχε διστάσει να του επιτεθεί όταν την απείλησε να τη χτυπήσει. Δεν έφταιγε ο Ίλυα που ήθελε σώνει και καλά να χορέψουν και τον χαστούκισε κι από πάνω! Παλεύοντας, είχαν κουλουριαστεί και είχαν γίνει ένας ανθρώπινος κόμπος ενώ γύριζαν στο πάτωμα. Κάποια στιγμή η Γκάμπι κατάφερε και τον ξάπλωσε ανάσκελα στο πάτωμα. Ήταν τόσο κοντά, τα πρόσωπά τους απείχαν ελάχιστα εκατοστά. Ο Ίλυα ακόμα θυμόταν τη λάμψη της νίκης στα μάτια της όπως και το ελαφρύ κόκκινο χρώμα στα μάγουλά της. Είχε πλησιάσει. Δεν συνέβη όμως τίποτα γιατί αποκοιμήθηκε πάνω του, εξαντλημένη από την όλη ημέρα. Ο ίδιος την κουβάλησε στο κρεβάτι της κρατώντας τη στα χέρια του και τότε ένιωσε για πρώτη φορά πόσο ευαίσθητη, ευάλωτη, εύθραυστη έμοιαζε. Σαν εκείνες τις πορσελάνινες κούκλες που είχε δει στις βιτρίνες των μαγαζιών, που είχαν εκείνη την μικρή επιγραφή στο κάτω μέρος του λαιμού τους"ΕΥΘΡΑΥΣΤΟ".
Ξανά ένιωσε πόσο εύθραυστη ήταν όταν ετοιμαζόταν για την συνάντηση με τον θείο της και την βοήθησε με την ανιχνευτική συσκευή. Ακόμα μπορούσε να αισθανθεί το τρέμουλο του ισχίου της στο χέρι του, όταν εκείνος προσάρμοζε τη συσκευή και τα μάτια του δεν άφηναν στιγμή τα δικά της.