Prolog

112 15 5
                                    

„Dlaczego?" słowo to chodzi mi po głowie od bardzo dawna. Jest w prawie wszystkich moich pytaniach. Nie mogę spać, jeść, uczyć się. Wydarzenia z przeszłości za bardzo mnie drażnią. Choć wiele razy próbowałam wymazać to z pamięci , zawsze powraca myśl. Teraz muszę o tym zapomnieć...zapomnieć, że to wszystko moja wina. Że nie mam swoich najbliższych. Została mi tylko babcia, która jest chora i wiem, że długo przy mnie nie będzie. Wtedy zostanę sama. 

Tylko jak ? Jak zapomnieć coś takiego. Czynność, która na chwile pozwala mi o tym nie pamiętać to granie w gry. Jestem zakłopotana i nie wiem jak mam myśleć, lecz na pewno znajdzie się ktoś lub coś, co mi w tym pomoże. Trzeba mieć nadzieję.

~ Hej wszystkim. W tym prologu było tylko wspomniane o wydarzeniach z dzieciństwa Seikolii. W takim odnośniku będę zamieszczać informacje o opowiadaniu i innych ważnych rzeczach. Życzę miłego czytania!

Nieznane Szczęście Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz