YAĞMUR
Genç kız yağan yağmura aldırmadan kavlağan ağaçlarının altında yağmurun gelemeyeceğim bir yere sinmiş ıslanmamak için koşuşturan insanları izliyordu halbuki ıslanmamak için çabalamak ona saçma geliyordu çünkü yağmur onu başka diyarlar götürüyordu , yağmur ona özgürlüğü , huzuru , mutluluğu ve sayamayacağı bir çok şeyi tattırıyordu .
Oturduğu bankta ve tepesinde yapraklarıyla ıslanmamasını sağlayan ağacı hiç ama hiç sevmemişti ağacın onun kuru kalmasını sağlayan yapraklarının altından kalkmış mutluluğu , huzuru ve en önemlisi özgürlüğünü sağlayan yağmurun kollarına bırakmıştı kendisini.
YAĞMUR
Onun için mutluluğun ve huzurun bir simgesi gibiydi...
Ve genç kız yağmuru ne pahasına olursa olsun çok seviyordu suya hasret toprak gibi çok seviyordu...
