DERİNİN AĞZINDAN
İşte oradaydı.Evin önünde bekliyordu ve bu kalbimin götümde atmasına sebep oluyordu.
O benim üvey babamdı.Beni sadece annemle yaptıkları çocuğa bakmam için bazense hormonlarını yatıştırmak için kullanan adamdı.Annemi gözlerimin önünde tecavüz etmesi yetmiyormuş gibi arada beni taciz etmek istiyordu.Sevgili(!) annem ise bunları görmezden geliyor,o adamın babamı unutturduğunu ve onu sevdiğini söyleyip duruyordu.Bunca zaman herkesten saklamıştım.Öyle kitaplarda olduğu gibi birlikte büyüdüğüm en yakın arkadaşım falan yoktu.Okulda takıldığım Bilge ve Beste vardı.Hiçbir zaman kimseye dertlerimi anlatmamıştım.Sadece ailevi problemlerimin olduğunu biliyorlardı ve fazla da üstelemiyorlardı.Aslında anlatsam kimseye söylemezlerdi,güvenilir insanlardı ama bunca sene yalnızlığa çok alışmıştım.Küçükken hep neşeliydim ama bi gün eve geldiğimde babam yoktu ve o adam annemle yatak odasında şey yapıyodu.Bu görüntü aklıma gelince irkildim.Öylesine düşüncelere dalmıştım ki bulunduğum konumu unuttum.Aslında unutmak en iyisiydi çünkü beni dövmek için bahane arayan o boktan suratlı adamın karşısında Barış'la birlikteydim.Barış'ın yüzüne baktığımda bir gram korku yoktu ve bu içten içe sinirlerimi bozuyordu.Ben burda üç buçuk atarken o nasıl öyle kendinden emin bakabiliyodu ki.Ahh! Tabiki kaslar
'Hayvan gibi kaslar ' diye düzletme yapan iç sesime küfür etmek isterdim ama yaklaşık 5 dakikadır karşı karşıyaydık ve ben bi bok anlamamıştım.
O kahrolası boktan adam,diğerlerinin deyişiyle Bülent amca Barış'ı umursamadan bana yaklaşmaya başladı.Uzun süreli bakışmadan kurtulduğuma mı sevinsem yoksa az sonra Barış'ın önünde öldürülesiye dövüleceğime mi üzülsem diye düşünürken bi anda kolumda bi acı hissettim
İşte o adam bana sopayla vurmuştu.
O lanet olası adam hayatımdaki en güzel günlerden birinin sonunda beni dövmeye başlayacaktı.
Hem de Barış'ın önünde!
Tam da yine fazla derin düşüncelere dalmışken Bülent denilen şerefsizin geriye doğru düşmesiyle gözlerim irileşti. Barış ona mı vurmuştu?
Barış!
Bizim Barış!
Kaslımaslıhipermiperbarış!
Yine saçmalıyordum işte.Ben buydum.En çok korkmam gereken anlarda bile işi başka yerlere çekiyordum.Bi anda gözlerim kararmaya başladı.Arkamdaki duvara yapıştım.Onlara bakmak istesem bile beceremedim ve yere yığıldım..
Arkadaşlar,size dediğim gibi 100 okuyucuya sahip olduktan sonra yazacaktım fakat hikayemin pek dikkat çekmediğini farkettim ve bi anda 100 okuyucuya çıkmaktansa yavaş yavaş arttırmaya karar verdim.Aslında yazmayacaktım ama sahip olduğum okuyucuları da kaybetmek istemedim.Sizden vote falan istemiyorum yorum istiyorum çünkü sizin görüşleriniz çok önemli şimdiden teşekkürler.
