Geceye dört kolla sarılır satırlarım . Kaderin seni mi bekler ? yoksa sen mi kaderini yazarsın ?.. Tam o bilinmezlik çizgisindeyim , burası Araf kadar ürkütücü . İlk defa pişman olmaktan korktuğumu hissediyorum her hücremde . Şimdi iki seçenek sunuldu önüme . Öylece duruyorum şimdi sırat köprüsünün tam ortasında ... Solumda benim sevdiğime inandığım , sağımda beni sevdiğine inandığım .. Hangisiyle mutlu olunur ki , ikisi de seni sevdiğini söylerken sahi sözlere ne ara inanır oldun kalbim ? Nedir seni karıştıran ?. Hani seviyordun şimdi başkası niye bulandırdı ki suyu . İlk defa ne yapacağımı bilemiyorum ilk defa beyaz kadar net olamıyorum . Siyah kadar bağlanamıyorum bu kez cevabıma ...
