Osananajimi

MORNING

AUTUMN'S POV

"Goodmorning" si Jude yun asa may door.

Bigla akong napahawak sa may ulo ko, then sa tapat ng dibdib ko.

why do I feel this way?

I'm okay na .. wala na akong lagnat..

but why I am feeling this way.. it really bothers me a lot!

sheesh.. yung panaginip nanaman na yun.. aish!

"hungry already? I prepare you breakfast-in-bed" He said with that wide smile on her face.

my Heart's skipping a beat .. lumalakas ang kabog ng dibdib ko..

bakit iba ang nafifeel ko? bakit parang may nakakalimutan ako?

bakit parang may kailangan akong maalala?

"Thanks." nasabi ko avoiding to stutter.

lumapit siya sa akin at dinampi ang kamay niya sa noo ko..

"Thanks God wala ka ng lagnat. Please don't get sick again.. I worry so much about you" sinabi niya yun while holding my hand, tapos nakayuko siya then held my hand papunta sa dibdib niya.

That line. Those gestures. Everything that is happening this morning. All of this are giving me an headache big time! Why do I need to feel this way? What to think? What to think? aaaaargh.

"I-im fine. Dont worry yourself too much.."

I said that while pulling my hand away from him..

"let's eat this together?"

I smiled the very sweet smile I had after so long. And I don't know why? I only known this guy yesterday.

Why do I feel that I've known him for so long!!!! aaaargh!!!frustrating.

we eat the breakfast-in-bed he made.. and he keep on saying the words "still the same?" "just as I thought?" "You really cant help but do it?"

huhhh. ano ba problema sa pagkain ko? kung ano ano sinasabi niya.. this guy is a mystery..

"tawagin ko na ba si Conan?" I ask him mockingly.

"huh? sinasabi mo? ehh anime character yun?" he answered puzzled.

"napaka misteryoso mo kasi, kung ano ano sinasabi mo diyan.. hindi kita maintindihan.. ano bang meron? sino ka ba?"

"Jude.. but I prefer P---.. ohh never mind.. nanonood kapa din ba ng detective conan?"

"Pa din?????"

tinitigan niya lang ako so I move on hahaha.. baka ang ibig niya sabihin ehh nanonood pa din ako ng anime ehh college na ako hahah

"of course nu! kaya lang hindi na madalas, kung nung bata pa ako paulit ulit lang pero paborito ko pa din siya.. but now? na naiintindihan ko na siya sunod sunod na episode na ang pinapanood ko .. and hindi lang detective conan ang pinapanood ko .. madaming anime pa.."

and Im lost sa anime world and he is just smiling .. staring at me.. I don't care ..

"Autumn, you know what? pinapanood ko din ang detective conan nung bata pa ako?"

"really? ako din ehh.. wala ako gaanong naalala sa childhood ko pero isa yun sa natatandaan ko ehh.. tsaka parang may isang boy din na nagpupunta sa house para sabay kami manonood"

"talaga? talaga? kwentuhan mo ako tungkol dun sa boy nung childhood mo."

"hahaha as I've said wala akong gaanong matandaan.."

nagconcentrate ako,humawak ako sa ulo ko.. parang may line akong natatandaan na sinabi nung boy

"...pag laki natin dapat parehas tayo nila shinichi huh?"--Jude

"ayun yun.. yun mismo yung sabi ni boy sa childhood ko.. a, err.. ano nga sinasabi mo?"

hahah nakakahiya naman nagkikwento pala siya hahaha..

pero ngumiti lang siya..

"yun ang sinabi nung boy? haha wow.. ganun ba kayo ngayon?"

"ahh heheh.. wala na siya ehh.. diko alam.. kung paano siya nawala ehh haha"

nawala yung smile niya tapos seryoso niya kong tinanong

"hindi mo na ba siya naaalala?"

"bakit pa? hindi naman na siya babalik pa nu?"

"ehh.. paano kung bumalik siya? gugustuhin mo bang maging ran at shinichi kayo?"

natigilan ako..

"sa totoo lang..I want to remember him..badly..pero everytime I try to remember him.. this*turo sa heart* start pounding so fast and then suddenly aches.. he left me.. but then I'm always having this beautiful nighmare.. beautiful kasi andun siya.. yung scene na nagpromise kami sa isa't isa na magiging si Ran at Shinichi.. nigthmare kasi wala na siya ngayon iniwan na niya ko.. and worst di ko na siya maalala"

then my pumatak na luha sa mata ko

"I hate it.. ayokong naiiwan.. ever! the worst part is umalis siya ng nakikita ko kaya takot na takot na ako maiwan kung aalis ka umalis ka na lang wag ka magpapakita sa akin na aalis ka"

"s-sorry.. im sorry"

"huh?" pinahid ko ang luha na tuloy-tuloy sa pag-agos "don't say sorry kung wala ka naman kasalanan" I tried to smile.

ano ba yan.. why I am feeling weird.. tsk! nakakainis kapag hindi mo maintindihan ang isang bagay.. parang nagsosolve lang ako ng math problems.. mas madali pa nga ang math kasi alam mo andiyan lang ang sagot.. dito hindi ko alam san kukunin ang sagot..

"I wanna take a bath na.. so get lost"

"grabe ka naman sa get lost..sige na maligo ka na then labas ka na.. wag ka na magstay dito sa loob and suck about kay childhood boy ha? hahaha"

"nahh.. as if.. hindi na yun babalik.. kinalimutan na ako nun.. siguro may bagong Ran na yun"

"hey! hindi nagkarun ng bagong Ran si Shinichi.. nandiyan lang siya pero hindi mo alam.. binabantayan ka.."

"sinasabi mo?" hahaha galing niya ha..

"malay mo naman diba? katulad ni conan hahah nandiyan pa rin siya para kay Ran diba? at ayaw niyang malungkot si Ran gusto niya pinoprotektahan niya si Ran.."

"hahaha whatevs.. kung ako pa din si Ran siguro pwede ko din isabay sa paliligo si conan ko? hahah"

natatawa ako.. namumula siya.. pulang pula hahaha

"ano ka ba as if nag sink din si childhood boy paliit ulit nu? hahah pero sana nga andyan lang sya hahaha .. malay mo yung kent kagabi.. siya pala si childhood boy..

"what? imposible hoy! wag mo nga mabanggit yun.."

hala galit na hahaha..

"lumabas ka na nga, maliligo na ko! hahah"