love line ≫ alren

0.5 ≫ the only reason

"Tanrım, Lauren, bu sensin! Nasıl geçti?"

"Şey, dürüst olmak gerekirse pek de hoş geçmedi. Yani, artık benden nefret ediyor ve ben de bu yüzden senden nefret ediyorum çünkü bana bu fikri sen verdin ama şu an tuhaf bi' biçimde sana bağıracak kadar öfkeli değilim."

"Ne demek senden nefret ediyor? Tam olarak ne olduğunu anlatmak ister misin?"

"Benden nefret ediyor işte. Ötesi yok. Onu iğrendiriyormuşum, bir daha gözüne gözükmemi istemiyormuş falan filan."

"Lauren sen iyi misin?"

"Mükemmelim. Sence iyi gibi mi görünüyorum Tanrı aşkına? Saatlerdir ağlıyorum ve kendimden nefret ediyorum ama yine de sana kızamıyorum halbuki burada en büyük suç sende. Belki biraz da bende, sana bu kadar çabuk uymamam gerekirdi."

"Hayır, suç tamamen bende. Daha iyisini bilmem gerekirdi. Özür dilerim Lauren. Arkadaşlığını mahvettiğim için."

"Sıkıntı şu ki Bayan Anonim, sadece arkadaşlığımı değil aşkımı da mahvettin. Onun gerçek yüzünü gördüğümden beri onu sevemiyorum ve bu beni o kadar üzüyor ki. Onu hayatım boyunca sevebileceğimi düşünmüştüm ama şimdi... Onun sandığım kişi olmadığını görüyorum ve bu beni korkutuyor. Ama sanırım sana teşekkür etmem gerek."

"Teşekkür etmene gerek yok, görevim."

"Sence artık adını öğrenmeyi hak etmiyor muyum?"

"Kurallarımız var Lauren. Sana adımı söyleyemem, üzgünüm."

"Ah, tamam. Sıkıntı değil. O zaman... iyi geceler?"

"İyi geceler Lauren."