Brievenbundel #Netties2017

Lieve Avery

Lieve Avery,

Ken je me nog?

Heb je het gehoord?

Wist je wie het was? Dat meisje dat zelfmoord pleegde?

Vast niet.

Maar ik weet het wel.

Ik was het, Merida Ravens.

Gaat er een belletje rinkelen?

Ik was dat meisje waar je vroeger in Nuenen mee speelde, voordat ik verhuisde naar Zoetermeer.

Je vond het stom, net als ik, trouwens.

Maar het was wel grappig hoe je het geweldig vond dat ik bij je neefje in de stad zou gaan wonen.

Je neefje Thijmen.

De jongen die je zowaar deze brief zal bezorgen.

De jongen waar ik hopeloos verliefd op ben geworden.

Wat een toeval.

Ja, wat is de wereld toch klein.

Veel te groot toch, al je het mij vraagt.

Ik vond hem te groot, te akelig, te treurig, te...

Het was alsof ik in een hel leefde, zelfs al had ik goede vrienden, een crush, haast alles wat mijn hartje begeerde.

Behalve geluk.

Dat had ik niet.

Ik betwijfel of iemand me dat had kunnen geven, ik was te beschadigd, te erg kapot.

Verwoest door hetgene wat wij het leven noemen.

Zelfs jij had me niet kunnen helpen, Thijmen. Als je het had geweten, als je me had gekend, ik had toch hetzelfde gedaan.

Alleen had ik je dan met meer pijn achtergelaten.

Je vraagt je misschien af waarom ik me tot Thijmen richt.

Nou, hij leest deze brief ook. Alle brieven die ik hem gegeven heb, hoop ik.

Deel wat je voelt met hem, deel het.

Oh ik weet nog hoe we elkaar hadden beloofd dat we, wanneer we zouden trouwen met de jongen van onze dromen,  we elkaar uit zouden nodigen.

We zaten toen in jouw gigantische achtertuin, onder de oude eik, in het fleurige groene gras.

Het was zomer en snikheet. We waren acht, allebei, en het was de dag voordat ik zou verhuizen.

Toen spraken we het af.

Sorry, dat dat niet gelukt is. Weet dat ik het niet vergeten was en dat op dit moment, nu ik dit schrijf, Thijmen, de jongen van mijn dromen is.

Je kent hem tenminste, dat doet me goed.

Dag, Avery, ik hoop je later in de hemel nog eens te spreken.

Liefs,

Merida

P.S. Deze post scriptum heeft geen toegevoegde waarde, ik herinnerde me gewoon ineens dat we dit altijd deden aan het eind van onze emails.

P.P.S. Dag, Avery. Zorg een beetje voor jezelf en voor Thijmen van me, goed? Ik hou van je.