The Sorrow

Chapter 1 : First day of School (1sy yr. College)

First day of school kabadong pumasok na may pag kaexcited na nadama si Claire, syempre ganyan talaga pag freshmen at bago palang sa naturiang University na sikat at tila kilala sa buong lalawigan ng panay. Tila  masama din ang panahon nang umalis si Claire ng bahay. Pag pasok sa naturiang University, feeling nya parang mawawala sya dahil sa lawak at laki ng mga buildings. Mabuti may nakita syang senior na doon sa naturiang eskwelahan...(ang naturiang eskwelahan na tinutukoy ay ang Universidad de San Agustin)

BAGO ang lahat, Si Claire ay isang TAGALA or ALA, maganda,mahiyain, tahimik at matalinong bata na  nagmula sa lalawigan ng Manila, nakapag aral doon at nag kamit nga maraming certificates at medalya sa pag tamo bilang isang honorable student or cream of the crop sa klase, nanalo ng essay writing contest in Filipino at best in conduct,at nag aaral siya sa lalawigan ng panay sa kadahilanan ng pag karebelde ng kanyang ama at namuhay kasama ang kanyang kabet, nakatira ngaun si Claire at ang kanyang mga kapatid sa side ng kanyang mama, sa mga kalolahan. Ang kanyang mga kapatid naman ay nag aaral sa Huasiong. Si Claire ngaun ay isang MLS (Medical Laboratory Scientist) student. Pero kahit ganito si Claire mayroong mga problemang kanyang hinaharap, kahit ganun man ang nakatwirang buhay ni Claire, natuto sya maging matatag at palaban sa hirap ng pagsubok sa buhay.

(balik sa eskuwelahan)

nang makita nya ang isang senior na nag ngangalang Jane...

Pahiyang sabi ni Claire : Ate, excuse me po, san po dito ang Mendel 504?, di ko po kasi alam sa dami ng buildings na nakatayo dito e. pasensya na po ah.

Jane: ah, banda lang yun doon sa Nursing Dept. at chemistry dept. ung basta maraming laboratories, un doon. :)

Claire : weiw, salamat po ate.

Jane: are u a freshmen student? and anung course?

Claire : yep, hmm. MLS po.

Jane: ahh. same tau ng course, naku mahirap, pero basta mag aral para makapasa.

Claire: bat naman po?

Jane: sa MLS kasi uso ang bawasan ng mga estudyante. kaya kami ngaun sa fourth yr. 4 sections nalang unlike dati na 7 sections.

Claire: woah ? totoo ?(kabado na gulat na gulat)

Jane: yap, thats why sabi ko sau magaral talaga ng mabuti para makapasa. osya, have to go. nice to meet you.

Claire: osge po, salamat po ulit, nice to meet you too. :)

(ngiti sabay kaway na nag papaalam si claire sa kanyang senior)

Habang papalakad si Claire sa Mendel 504, tila bat ang mga estudyante ay lage nakatingin sakanya...

Claire : (kinakausap ang sarili) bat kaya ganito, anu tinitignan nila sakin? may dumi ba ang damit o mukha ko? hmmm..

Nung napadaan siya sa mga grupo ng lalake sinabihang "gwapa oh, ngau bi number?" (ilonggo language pagitatranslate to filipino means ang ganda oh, pahinge naman ng num?), sa ganun mabuti nakakaintindi si Claire ng ilonggo pero mga mababaw ngalang di ung malalalim na nasalita.

Claire: (Sabi nya sa sarili) ahaha. mga ugok, LOLS (sabay ngiti ng palihim)

Nang makapasok na sya sa room 504, may mga kaklase na pala sya doon, akala nyalang sya lang mag isa sa oras na 7.15am palang. Hinayaan nya lang at sabay upo sa isang bakanteng upuan sa kabilang parte na walang tao doon. Tahimik at patingin tingin nalamang sya sa paligid at sa mga kaklaseng nagiingayan.

Nang matapos ang klase LUNCH BREAK

Mabuti nakita ni Claire ang kanyang mga kababatang kalaro at kaklase nung sila'y bata pa si Lyndel, si Claire kasi ay nakapag aral ng elementarya sa probinsya sa isa sa mga lalawigan ng panay (DINGLE,ILOILO) na sa ngaun college na sya ay nakatira sa mismong city ng ILOILO. Nung pagkita nila'y sabay na silang kumain at nagkwentuhan kung anu anu ang mga kababata nyang kalaro dati. 

Tapos na ang lunch break, at agad ng bumalik si Claire sa eskwelahan at hinanap nanaman ang susunod nyang classroom, un pala sa Mendel 501 nnaman, habang papunta na si Claire sa room, tila bat walang mga estudyante, pag tingin nya merung isa pala na nagngangalang Ryan.

Pag pasok ni Claire, tila tahimik lang ito at nahihiya. Umupo si Claire malapit sa electric fan ng lumapit sakanya si Ryan, si Ryan ay isang transfer student from other school, matalino at mapasensyang tao. 

Ryan: Hi, there. btw Im Ryan, nice meeting you.

Claire : (nagulat) Oh! hi ! Ryan, Im Claire from Manila, nice meeting you too.

Ryan : taga manila ka pala, bat dito ka nagskul, instead doon?

Claire : ahh. un ba, hmmm. madaming rason e. kaya un dito tsaka madali lang ang transportation ahah!

Ryan : Ah ganun ba, Bakit kaya wala pa mga classmates natin? (napaisip)

Claire: ei sguro sa wala pa ang teacher, kaya indi sila pumapasok.

Ryan: sabagay first day panaman sa ngaun.

- AWKWARD SILENCE- 

May biglang dumating na grupo ng lalake, un pala galing computer shop.

Claire : (sabi sa sarili) mga lalake nga naman, ADIK NA ADIK NA, pagkatapos...

Nag HI sakanya ang mga boys, then ngiti kaway at nag HI na din si claire, para di maging awkward.

Habang ang oras ay lumilipas may nakikilala na si Claire ngunit naiilang parin sya sa mga kasamahan nya dahil nanonosebleed sya sa lalim ng mga salitang ginagamit ng kanyang mga kaklase, pero kahit papano naging masaya ang araw ni Claire dahil sa may nakikilala na syang mga kaklase nya.