Jake'sPov: Paguwi namin ng Manila ay naghiwahiwalay na din kami nila John at Nikko para umuwi sa kanya kanyang bahay.. Sinundo naman ako ni Kuya Dave at paguwi ko sa bahay ay naghanda sila ng makakain upang sabay sabay kami kumain...
Hindi ako makatulog buong gabi dahil iniisip ko pa ung mga masasayang ginawa namin ni Bea hinihiling ko na sana maulit ulit.. Yung mga oras na magkasama kami sana huminto ung oras para hanggang ngayon magkasama pa din kami.. Dahil hindi ako makatulog tinitingnan ko ung account ni Bea kung active na ulit pero hindi ko pa din siya nakikita. Bakit ba nawala sa isip ko na kunin ung bago niyang cell number edi sana natawagan ko siya ngayon.. Haaay ang tanga ko talaga masyado akong naging masaya at nakalimot sa mga dapat kong ginawa....
Kinaumagahan maaga din akong nagising dahil hindi din naman ako nakatulog ng maayos buong gabi at ang tanging gusto ko ay mag umaga na para bumilis ulit ang oras at sana bumalik na ulit si BEa galing cebu....
hindi nagtagal ay umalis na din ako ng bahay para pumunta sa auto shop
..pagdating sa shop ay naabutan nito si rick
Jake: (nagulat) nakalimutan ko bang sabhin sayo na papasok na ko ngayon? :)
Rick: Hindi naman :) gusto ko lang makibalita hahaha!
Jake: (natawa) Oo Rick nagkita na kami si Bea :)
Rick: talaga pano??? sabi na nga ba.. tama lang na pumunta ako dito ngyon ahahaha!
Jake: (kinukwento ang mga nangyari)
Rick: Sayang.. nandun na sana kinuha mo ung number..
Jake: Pero okay lang sinabi naman niya sken na pag nagkaroon siya ng time magkikita kaming dalawa :)
Rick: Pero Jake kelan pa? :) papatagalin mo pa ba ulit? :)
Jake: Basta maghihintay ako :)
Rick: Pero Jake wag mo ng patagalin yang paghihintay mo :)
Jake: Alam ko naman un :) Ang importante nagkita na kami at nakasama ko siya.. Rick matagal ko ng gusto makita si Bea...
Rick: Basta Jake suportado naman kita :) kung ano ung mga nangyayari balitaan mo nalang ako :)
Jake: OO naman ikaw pa ba :)
BINABASA MO ANG
ONE DAY BOOK 2 (Jhabea)
Fanficmuling maibabalik pa ba ang mga masasayang alaala o sadyang kailangan na ibaon sa limot ang lahat at kailangan ng bumuo ng panibagong alaala....