To nie był koniec!

W głowie Mabel i opowieść o dwóch trójkątach

Zrozpaczona Mabel poszła do swojego domu, a następnie udała się z puszką coli i paczką czipsów do swojego pokoju, gdzie rozmyślała nad tym co narobiła. Złamała serce ukochanemu, uknuła intrygę i nie chciała, by brat miał dziewczynę i jej poświęcał czas. Myślała nad tym wszystkim wiele godzin aż objawił jej się pewien duch.

-Witaj zrozpaczona dziewczynko. -powiedział niebieski trójkąt

-Kim jesteś i dlaczego wyglądasz jak Bill tylko, że jesteś niebieski?

-Otóż jestem Will Literka. Brat Billa. Jestem o wiele smutniejszy niż on sam. Jestem niewolnikiem mojego ciała.

-Tak samo mówił Bill!

-Wiem o tym, ale on już był niewolnikiem swojego ciała w przeciwieństwie do mnie. On był płaski w naszym wszechświecie i miał w nim coś w stylu formy fizycznej. Ja natomiast byłem płaski, ale tylko psychiczny- nie można mnie było dotknąć w przeciwieństwie do niego. Pewnego dnia on stał się potężniejszy ode mnie i przejął władzę w naszym uniwersum. Nienawidził mnie i dlatego utworzył to trójkątne ciało jako moje więzienie.

-A więc stad te kule przy nogach?

-Tak dziewczynko, zgadłaś. To ciało jest moim więzieniem, a te kule tego oznaką. Mam formę fizyczną jednak Bill ne zabrał mi jednej cechy.

-A jakiej?

-Tą cechą jest znikanie tak jak to miało miejsce w mojej starej formie.

-Ale dlaczego tu jesteś?

-Przybyłem cię pocieszyć, bo gdy pocieszam jakąś osobę staję się weselszy. Widziałem co zrobiłaś Gwiazdko. Nie ładnie było knuć intrygę.

-To już sama wiem po godzinach przemyśleń.

-Jak jutro pójdziesz do Barrego to nie powinien być już tak zły, jeśli powiesz, że go kochasz, jednak już nie będziecie parą. Brat też ci wybaczy, jednak on nie chce się bawić w dziecinne zabawy. Pamiętaj o tym, że czas leci nie ubłaganie i nic na to nie poradzisz- każdy kiedyś dorasta.

-Więc mam plany na jutrzejszy dzień. Dziękuję ci Will, żegnaj!

-Do zobaczenia Gwiazdko.