De volgende ochtend sliep Ace nog toen ik wakker werd en besloot ik dus maar buiten te gaan zitten, het was warm en de zon scheen. Toen ik 'n uurtje later weer naar binnen ging stond Ace al klaar alsof hij ieder moment kon vertrekken. "Hoef je niks te eten?" Vroeg ik, het bleef even stil, "umh... nee dankje... denk ik... sorry" stotterde hij angstig uit terwijl hij me bang aankeek. Ik lachte en zei tegen hem dat hij maar gewoon wat moest eten, we zagen daarna wel weer verder en zo gezegd zo gedaan.
"Uhm... Shadow...of ja... Rune?" Ace stamelde er maar wat uit ik lachte en zei: "zeg maar gewoon Rune, misschien voelt dat iets prettiger voor je" en sprak verder "maar nu heb ik een vraagje, waarom werd je gevolgd door die huurmoordenaars?" Ace keek me aan, hij dacht overduidelijk aan wat hij nu moest zeggen. Dus besloot ik na vijf minuten wachten hem maar een handje te helpen en stelde de vraag nog een keertje maar dan 'n beetje strenger en anders "Ace, waarom werd je achtervolgd door huurmoordenaars en ik wil de waarheid en niks anders dan de waarheid". Ace schrok en begon te vertellen "oké dan dit is de waarheid, ik ben de prins en dus troonopvolger van Estanian, die huurmoordenaars volgde mij omdat ze de opdracht hebben gekregen om me te vermoorden, voor de zoveelste keer, omdat ze blijkbaar gewoon een hekel hebben aan het koningshuis" ik keek hem aan en vroeg wat hij dan deed in dit deel van het rijk, ver weg van het kasteel. Hij lachte en vertelde over dat hij even genoeg had van al het gedoe in het kasteel en er zo vandoor is gegaan om even zonder die wachters om zich heen rond te kunnen reizen, helaas werd hij aangevallen door huurmoordenaars en daarop zei hij dat ik de rest zelf wel kon invullen. Ik zei niks meer en hij bleef ook stil we gingen ons klaarmaken voor de reis naar het kasteel.
