Die Nacht(mysterie, thriller)

S

Dit is een lijstje met de personages uit dit en voorgaande hoofdstukken. De personages die ook in dit hoofdstuk voor komen, zijn onderstreept:

Levend:
Melissa Riolo
Hanna Sweep
Ashley Danhill
Roos McDerop
Ben Hale
John Dean
Marit Riolo
Tess Marcus
Colin Seleat
Fritz Riolo
Laurel Wessel
Peter Dewalri
Wesley Watter

Vermoord/verdwenen:
Spencer Wendson
Luke Wilden

Hanna
De rest van de dag kan ik amper meer opletten in de lessen. Wie is die Jackie met zijn rare aanwijzingen? En waarom denkt hij of zij dat we hem of haar willen vinden? Ik word pas opgeschrikt uit mijn gedachten als Ashley me na de wiskundeles aanspreekt. "We zouden toch nog naar Roos gaan? Om te vragen of zij Jackie kent?" Ik knik vaag en Ashley loopt recht op Roos af. Hoe lukt het haar toch om haar hoofd er zo bij te houden, met alles wat er gaande is? Roos lacht vriendelijk als we op haar aflopen. "We moeten even met je praten," begint Ashley, twijfelend hoe ze het het best kan zeggen. Waarom doet zij nou altijd zo moeilijk als ze dingen wil verwoorden? "Ken jij ene Jackie?" vraag ik dus maar gewoon gauw. Ze kijkt me verdwaasd aan. "Sorry, wie?" "Jackie," zegt Ashley nu ook, na me eerst een boze blik gegeven te hebben. "Ik weet haar achternaam niet, maar ken jij haar?" "Of hem," voeg ik er aan toe. Roos kijkt ons één voor één aan alsof we gek zijn. "Dus jullie willen weten of ik een Jackie ken, maar het geslacht en de achternaam maken niet uit? Gaat het wel goed met jullie?" Ik rol met mijn ogen. "Antwoord nou maar gewoon." Roos heft haar armen wanhopig naar de hemel. "Weet ik veel, misschien een keer op vakantie of zo. Waarom vragen jullie dat?" Ashley en ik kijken ontevreden naar elkaar. Jackie bedoelde dus ook niet Roos. "Dankjewel!" zeg ik zo opgewekt mogelijk. Daarna loop ik gauw weg, Ashley met me meetrekkend. Ik kijk expres niet meer om, aangezien ik me wel kan voorstellen hoe Roos ongeveer kijkt. Als Ashley en ik weg zijn van Roos, krijgen we een sms'je binnen. Het is van Jackie. Leuk geprobeerd, maar ik had het over iemand anders. O ja, dan nog iets: Als jullie nog een keer met haar of iemand anders die niets van mij afweet praten over mij, vrees ik dat ik harde maatregelen moet nemen. Kusjes, Jackie. Ashley en ik kijken bang naar onze telefoon en dan om ons heen. Wie heeft ons net dat berichtje gestuurd? "Ik heb hier genoeg van," zegt Ashley uiteindelijk. "Kom mee!". Ik volg Ashley verbaasd naar buiten, waar ze haar laptop uit haar tas pakt en hem opstart. "Wat ga je doen?" vraag ik verbaasd. "Ik ga die treiterijen laten stoppen," antwoordt Ashley gehaast. Ze begint een website in te typen op haar laptop. "Hoe had je dat bedacht?" vraag ik, bijna lachend. "Jackies geheugen wissen?" Ashley kijkt me verveeld aan. "Hahaha, Han, heel grappig. Ik ga Jackie blokkeren." Ze draait zich weer om en begint te typen. Dan kijkt ze me lachend weer aan. "Maar als dat niet lukt, zal ik zijn of haar geheugen wissen." Ik lach met haar mee als ik plotseling mijn telefoon hoor trillen. Vast een afscheidsberichtje van Jackie. Aan de andere kant, dan had Ashley die ook moeten hebben binnengekregen. Ik pak nieuwsgierig mijn telefoon en lees het sms'je. BLOKKEER JACKIE NIET!! Het is van een onbekende afzender. Ashley is druk bezig op haar laptop, dus stuur ik een berichtje terug. Wie ben jij en waarom niet? Ik krijg binnen tien seconden antwoord. Ik ben S. Vertrouw me. Jackie zal een manier vinden om jullie te blijven treiteren. "Ash..." Ik besluit het erop te wagen. Ashley kijkt verstoord op van haar laptop. "Ja?" vraagt ze. "We moeten dit niet doen," zeg ik twijfelend. Ashley kijkt me verbaasd aan. "Hoezo niet?". Op dat moment krijg ik weer een sms. Vertel dit niet aan Ashley. Ik kijk verward naar het bericht. Wat heb ik te vrezen van Ashley? Of beter gezegd, wat heeft S te vrezen van Ashley? Ik besluit om toch maar naar S te luisteren. "Omdat... Jackie me net zegt dat niet te doen. Hij stuurde me net een sms dat we anders problemen krijgen." Ashley kijkt geïrriteerd naar haar laptop. "Lekker dan," mompelt ze. "Jackie heeft ons weer te pakken. Maar ik ga hem blokkeren, maar als jij dat niet wilt, doe ik het niet in jouw bijzijn." Ze slaat haar laptop dicht en pakt hem in. "Zie ik je na de les? We gaan met Melis naar het bos, weet je nog?" Ik knik. "Is goed. Tot dan!" Ashley zwaait kort naar me en loopt dan weg. Op het moment dat ze weg is, gaat mijn telefoon weer trillen. Ditmaal is het wel Jackie. Dus ik heb je net een berichtje gestuurd? Grappig. Dat wist ik zelfs niet eens. Ik kijk er naar en zucht. Niet op reageren, dit is niet zo erg als andere berichtjes van Jackie. Alsof Jackie mijn gedachten kan lezen, komt er een ander bericht achteraan. Misschien vindt Ashley het ook wel leuk te weten dat je loog. Ik kijk nu angstig naar het berichtje. Nee, stuur ik terug. Het antwoord ontvang ik nog geen vijf seconden later. Dan moet je iets voor me doen.

Wat ik nu moet gaan doen, is vreselijk. Jackie heeft me gedwongen dit te doen, als ik niet wil dat Ashley mijn leugen zal ontdekken. Waarom hij het wil? Geen idee. Vermoedelijk wil hij onze levens verwoesten. Ik zet mijn laptop neer en sla hem open. Ik ga naar Skype en klik op 'Ben<3'. Ben is mijn vriendje, die tot ongeveer een jaar geleden bij mij op school zat. Toen is hij naar Nieuw-Zeeland verhuist en heb ik hem allen nog maar afgelopen zomer gezien. Verder spreek ik hem alleen nog maar via Skype. Ik druk op de cameraknop en begin te bellen. Hij gaat drie keer over voor Ben opneemt. "Hé, schatje!" roept hij met een brede grijns op zijn gezicht. Ik glimlach terug, steeds meer moeite krijgend met wat ik nu moet doen. "Ben, ik moet je spreken," zeg ik gauw. Bens gezicht staat gelijk ernstig. "Wat is er?" Ik krijg direct tranen in mijn ogen. "Ben, ik..." stamel ik, "ik... ik kan dit niet meer, Ben," zeg ik langzaam. Ben kijkt me geschrokken aan. "Wat bedoel je?" Ik slik. "De afstand, het niet-persoonlijke contact... Ik wil dit niet langer, Ben," zeg ik, terwijl ik mijn tranen probeer tegen te houden. Zonder succes. Ben is even stil. "Dus... het is uit?" Ik knik langzaam en ik hoor Ben bibberend zuchten. "Ik snap het," zegt hij uiteindelijk en ik veeg een traan weg. "Ik hou van je, Hanna," zegt Ben zachtjes. Ik reageer er niet op en klik Skype weg. Ik doe mijn laptop dicht en leg mijn handen in hoofd. Het is Jackie gelukt. Ik ben in diens macht.

Het is avond. Ondanks alles heb ik besloten om toch naar het bos te komen. We moeten uitvinden wie Luke vermoord en Spencer ontvoerd heeft. Ik loop het bos in en kom daar Ashley en Melissa tegen, die al op me staan te wachten. "Han, daar ben je," zegt Ashley glimlachend. "Laten we naar de plek van Lukes lichaam gaan." We lopen er met zijn drieën naartoe. Als we er bijna zijn, slaakt Melissa opeens een harde gil. Ik kijk geschrokken op en zie waar Melissa zo van schrok. Voor ons doemt opeens een donker silhouet op. Melissa pakt mijn schouders op en verschuilt zich erachter. Ik besluit het voor één keer niet tegen te houden en sta bang tegenover de steeds groter wordende persoon. "Wat doen jullie hier?" vraagt een barse stem. Het silhouet verandert in een man van een jaar of dertig, met kort, bruin haar en sterke gelaatstrekken. Ashley stapt naar voren. "Goedemiddag, eh... wij maken een wandelingetje." De man begint spottend te lachen. "Rond dit tijdstip? Je bent een slechte leugenaar, meid." We staan er alle drie ongemakkelijk bij. Plotseling steekt de man een vinger uit naar Melissa. "Jij!" roept hij. "Ik ken jou van het nieuws! Jij bent één van de vriendinnen van dat ontvoerde meisje! Zo'n mooi koppie vergeet je niet zo gauw!" Slijmerd. De man begint te lachen. "Jaha, jullie zijn natuurlijk op zoek naar aanwijzingen! Over degene die haar ontvoerd heeft! Ik ben John Dean, boswachter," stelt hij zichzelf voor. Ashley stapt naar voren en geeft John een hand. "Hoi, ik ben Ashley. Dat blonde meisje heet Hanna en die ander heet..." "Melissa," maakt John Ashley af, terwijl hij Melissa een vette knipoog geeft. Bah, wat kunnen mensen nou in haar zien? "Ik wil jullie wel helpen. Luister, jullie moeten naar huis gaan. Als de politie jullie hier vindt, zijn jullie de klos, want jullie hebben wat te maken met die moord hier. Ik ben een simpele boswachter, mij zullen ze niks kunnen maken. Ga naar huis, ik handel dit wel af." Melissa knikt dankbaar en wil weglopen, maar Ashley en ik blijven staan. "Hoe weten we zeker dat we jou kunnen vertrouwen?" John haalt zijn schouders op. "Dat weten jullie niet. Jullie zullen het moeten geloven, ik sta aan jullie kant. Ik voel opeens mijn telefoon trillen in mijn zak en ik pak hem. Ik heb een berichtje binnen van S. Vertrouw de boswachter. Hij is jullie enige hoop. Ik pak Ashley bij haar arm. "Ash, laten we maar gaan. Ik vertrouw S..." Ik schrik van mij eigen woorden. "...Sean Dean," maak ik mezelf gauw af. Had ik bijna S verraden! "John," verbetert John me. "En je hebt gelijk. Ik handel dit wel af. Kom morgenavond weer naar het bos, dan vertel ik jullie wel over mijn vondsten." Eindelijk zucht Ashley toegevend. "Vooruit, dan. Kom, Han, we gaan Lizzy eens opzoeken." Ik knik en loop weg, vriendelijk zwaaiend naar John Dean. Ineens voel ik mijn telefoon weer trillen, ditmaal in mijn hand. Nu gaat ook Ashleys telefoon af. "Zeg maar dag tegen Melissa," leest Ashley voor. "Groetjes, Jackie." Bang kijken we elkaar aan. "We moeten nu naar Melissa!" zegt Ashley paniekerig. Ik knik en ren haar achterna, weg van John en de duisternis.

Een donkere figuur loopt door het bos. Het is moeilijk te zien, maar als je goed kijkt, zie je dat het John Dean is. Langzaam struint hij door het bos. Plotseling struikelt hij. Hij krabbelt verbaasd overeind en ziet dat hij is gestruikeld over een ijzeren pin. Met zijn voeten veegt hij de bladeren weg en een groot, houten luik komt tevoorschijn. Verbaasd trekt John aan de ijzeren pin om het luik open te maken. Dan wordt hij plotseling neergeslagen. Een gemaskerde figuur pakt de bewusteloze John op en verdwijnt door het luik naar binnen.