Die Nacht(mysterie, thriller)

Val

Het personagelijstje:
Levend:
Melissa Riolo
Hanna Sweep
Ashley Danhill
Roos McDerop
Colin Seleat
Peter Dewalri
John Danhill
Marilyn Danhill
Meneer Thomson
Tess Marcus
Lieve Tenson
Ben Hale
Marit Riolo
Fritz Riolo
Laurel Wessel
Wesley Watter

Verdwenen:
Spencer Wendson
John Dean

Vermoord:
Luke Wilden

Ashley

Het is ochtend. Vannacht hebben Melissa, Hanna en ik bij elkaar gelogeerd, zodat iedereen erbij zou zijn als Dean iets zou gaan melden. Helaas gebeurde dat niet. Ik vrees dat we erin zijn getrapt. Ik vrees dat John ons niet gaat helpen. Ik vrees zelfs dat hij ons daar weg wilde houden. Misschien heeft hij wel Luke vermoord en Spencer ontvoerd. Eén ding weet ik zeker: Ik ga terug. Morgen ga ik terug naar het bos en dit keer zal ik me niet laten wegjagen door ene John Dean. Ik ga alleen. Zonder Hanna en zeker zonder Melissa. Dan kan er in elk geval niks misgaan. Mijn moeder klopt op de deur om me wakker te maken, een teken dat ik naar school moet. Ik ben allang aangekleed, maar dat hoeft zij niet te weten. Ik ga vandaag namelijk niet naar school. Ik ga Jackies plannen saboteren. Zodra ik weer een berichtje krijg, roep ik de hulp in van Lieve Tenson, de computernerd van de stad. Ik ga expres spijbelen, want als Jackie echt zo gemeen is, zal hij er alles aan doen om mij erop te pakken dat ik niet op school ben. Ik loop rustig naar beneden, waar Melissa en Hanna al aan tafel zitten. "Ash!" begint Hanna opgewonden. "Heb je het al gehoord?" Ik kijk haar verward aan. "Wat heb ik gehoord?" "Er is een man ontvoerd, in de buurt waar ook Spencer verdween en Luke vermoord werd," komt mijn vader ertussendoor. Ineens begin ik een bang voorgevoel te krijgen ik kijk Hanna en Melissa hulpeloos aan. "Is het..?" Ze knikken beide. "John Dean." Ik sla mijn hand tegen mijn voorhoofd. John Dean is ontvoerd. Dat moet wel de reden zijn waarom hij geen bericht heeft achtergelaten. En ik maar denken dat hij Jackie ontvoerd had. Mijn vader kijkt ons drieën één voor één aan en hij eindigt bij mij. "Kennen jullie hem?" vraagt hij met opgetrokken wenkbrauw. Iets té gauw schudden we ons hoofd, wat mijn vaders wenkbrauw nog verder doet reizen. "Ashley?" vraagt hij streng, maar ik blijf heftig ontkennen. Uiteindelijk geeft hij het op en duikt weer in zijn krant. Er valt een ongemakkelijke stilte en Melissa staat op. "Zullen we dan maar eens naar cellenblok D gaan?" Hanna en ik kijken haar niet-begrijpend aan. "School," verduidelijkt ze zuchtend.

Even later zetten Hanna, Melissa en ik onze fietsen in het fietsenrek en we lopen de school in. Melissa en ik beginnen met Aardrijkskunde, Hanna met Economie. Zodra we de school binnen zijn, loopt Tess Marcus ons al tegemoet. Of beter gezegd, ze loopt Melissa tegemoet en geeft haar een knuffel. En zonder mij ook nog maar een blik te gunnen, loopt het tweetal arm in arm weg. Ik zucht en loop er achteraan.

Eenmaal in het lokaal ga ik naast Peter Diwalri, de beste vriend van mijn vriendje Colin, zitten. Hij is altijd grappig met zijn Amerikaanse accent, maar hij is ook gewoon heel aardig. Zodra meneer Thomson de klas binnenstapt, weet ik dat dit het moment is om weg te glippen. Zodra Thomson aan het woord is, geeft hij het niet snel meer weg. Ik loop naar voren, Peters vragende blik negerend, en ga voor meneer Thomson staan. Meneer?" vraag ik voorzichtig, "Mag ik even naar het toilet?" "Snel dan," bromt Thomson en ik knik dankbaar. Ik loop naar buiten en in plaats van rechts naar de wc-hokjes te gaan, sla ik linksaf, naar de uitgang. Daar bots ik tegen Colin op. Hij kijkt me grijnzend aan. "Hey, schatje!" Hij drukt een kus op mijn mond en ik kus vluchtig terug. "Sorry, Colin, geen tijd!" mompel ik daarna. Colin kijkt me met gefronste wenkbrauwen aan. "Geen tijd? Wat gaat er nou boven je vriendje?" Ik zucht en bijt op mijn lip. "Ik ga naar Lieve Tenson, voor wat mobiele problemen," zeg ik uiteindelijk. Ik lieg niet echt, want ik ga ook echt naar Lieve. Maar ik spijbel wel eerst even. Colin kijkt me beteuterd aan, maar ik duw hem aan de kant en loop maar buiten. "Lieve heeft les in lokaal 103, hoor!" roept hij nog, maar ik doe alsof ik doof ben en loop stug door.

Niet veel later zit ik ergens op een pleintje, wachtend op een berichtje van Jackie. Eindelijk gaat mijn telefoon af. Ik kijk er verheugd naar: Het is van Jackie. De brave trut spijbelt ook? Leuke informatie. Kan ik wel wat mee. Ik grijns en stop mijn telefoon weer weg. Wie die Jackie ook is, hij of zij is zeker naïef. Tevreden sta ik op en loop terug richting school.

Als ik in de aula sta, kijk ik op mijn horloge. Een halfuur later dan toen ik vertrok. Dat betekent dat het lesuur nog bezig is. Waar zei Colin ook alweer dat Lieve les had? 103? Ik besluit het erop te wagen en naar lokaal 103 te lopen.

Ik heb geluk. Zodra ik de deur van het lokaal opendoe, zie ik Lieve al zitten, naast de deur. Er is geen leraar op het moment. Ik tik haar op haar schouder en ze draait zich vragend om. Ik laat mijn telefoon zien en ze knikt dat ze het snapt. Stilletjes staat ze op en loopt samen met mij het lokaal weer uit. "Wat is er?" vraagt ze na het sluiten van de deur. Ik haal diep adem. Ik ga het haar nu vragen. "Ik heb een berichtje gekregen en wil graag weten waar het toestel dat het gestuurd heeft zich op dit moment bevindt." Lieve steekt haar hand uit. "Laat dat bericht maar zien, dan," zegt ze. Ik geef haar langzaam mijn mobiel. Ze leest het met opgetrokken wenkbrauwen. "Het lijkt erop dat iemand jou niet zo aardig vindt," zegt ze uiteindelijk droogjes. Ik knik zonder te lachen en Lieve haalt haar schouders op. "Ik zal proberen het toestel te traceren voor veertig euro. Heb je een uurtje?" Ik knik en haalbhet gevraagde bedrag uit mijn portemonnee. Lieve neemt het dankbaar aan en start haar laptop op.

Een uur, vele getallen, codes en hacks later kijkt Lieve eindelijk tevreden op van haar laptop. "Jeetje, het was niet makkelijk," verzucht ze. "Maar het toestel bevindt zich op dit moment op het pleintje naast school." Ik kijk haar onthutst aan. Het pleintje naast school? Daar zat ik vanmiddag! Hoe kan het mij niet zijn opgevallen dat iemand me zat te sms'en?
Ik pak mijn telefoon terug. "Dankjewel," weet ik nog net uit te brengen. Lieve knikt vriendelijk terug. "Succes!" Nu is het mijn beurt om vriendelijk te knikken en daarna draai ik me om. Op naar het speelpleintje. Op naar Jackie.

Dit is hopeloos. Ik heb het hele pleintje afgezocht naar Jackie, maar ik heb hem of haar nergens kunnen vinden. Moedeloos woel ik een beetje met mijn voeten door het zand. Plots stuit ik op iets hards. Ik graag het met mijn voeten op en pakt het daarna met mijn handen. Het is een mobieltje, concludeer ik verbaasd. Voorzichtig zet ik hem aan en deins achteruit bij het lezen wat er op de achtergrond staat. Dacht je nou echt dat ik je niet doorhad, Ash-trut? -X, Jackie. Ik draai me om en zie vlakbij me een persoon in een zwarte jas staan.

Melissa en Hanna lopen de school uit. Ze hebben al een tijdje niets meer van Ashley gehoord en ze maken zich zorgen. Uiteindelijk komt Melissa op het idee om Peter te vragen of hij iets weet, hij zat bij Aardrijkskunde immers naast Ashley. Ze lopen naar de grote aula, maar worden ongezien gevolgd door een roodharige figuur. Het is Roos McDerop.

Oeehhhh wat zou Roos daar aan het doen zijn??

Ik heb even een korte vraag: Wat vinden jullie, in welk PoV moet ik meer gaan schrijven, Hanna, Melissa, Ashley of gewoon zoals nu? Laat maar weten in de reacties!