~Kumaydı Adı~

1.bölüm ''kurtuluş''

Hayat ona doğduğu günden beri güzel yüzünü göstermemişti.Hayatın o sevgi dolu yüzünü bir kez olsun görmemiş bir kez olsun o duyguyu tatmamıştı.Evin en küçüğü ve 2.kızdı .Babası tarafından hiç sevilmemişti ,doğduğu gün kızı olduğunu duyunca annesine kuma gelmişti haftasına çok sert bir adamdı dediğim dedikti .Annesi ise hep onu suçlamıştı kız olmasından dolayı hep aynı cümleydi 'KEŞKE ERKEK OLSAYDIN BABAN BENİ BIRAKMAZDI' kaç kez duymuştu bunu kaç kez hissetmişti iliklerinde ezra bunu ...

Hayatım istemediğim gibi başlamıştı erkek olup olmamak benim elimde değildi keşke olsaydım abim benden 6 yaş büyük bundan 20 yıl önce babam abim dogdugunda hep onla övünürmüş onsuz çarşıya çıkmazmis bi gün çarşıya çıkmışlar babam yine kahvede oturmuş oğlunu överken abim oyun oynuyormus o sırada birden araba çarpmış abime ve o günden beri tekerlekli sandelyeye bağlı babam 6 sene boyunca annemin başının etini yemiş bir erkek evlat daha ver diye annem sonra hamile kalmış bana doğduğum gün babam evden gitmiş benim kız olduğumu öğrenince yüzüme bile bakmamış .Onun haftasından sonra babam eve zehra hanımı  getirmiş kısacası anneme kuma gelmiş babam ben doğduktan sonra anneme bir daha sana dokunmam demiş ve anneme bir daha dokunmamış konuşurlar ama bir kere olsun anneme dokunduğunu görmedim zehra hanımsa iyi biri beni sayar sever babama 2 erkek 2 de kız verdi anneme olan aşkı babamın bitmemiş ama ağzından bi defa  laf çıktı diye geri dönmezmiş zehra hanımın yanındayken bazen annemin adın söylermiş ona zehra hanımsa hiç sesini çıkarmazmış zaten annemse beni sevmez herşeyden beni suçlardı keşke erkek olsaydım dediğim çok olmuştur  bende böyle bir yaşamın içine doğdum çogunun yarası oldum ben kim miyim ben ezra acıların kızı...

bu gün yine rutin işlerimi halledip aşağıya indim kahvaltıyı hazırladım ve hep birlikte kahvaltı yaptık ilk defa babamm bizle kahvaltı yapmıştı kahvaltıdan sonra babam benden kahve istedi ilk defa bende bir heyecanla yaptım yukarı çıkıp kapıyı çaldım gel sesini duymamla içeriye girdim

'gel kızım otur 'dedi  bense heyecan ve endişeyle oturdum

'ezra seni mirhan ağaya gelin verdim bundan sonra onların kızısın' deyip gitmişti arkasından sadece baka kaldım mirhan da kimdi

bu akşam istemeye geleceklermiş  2 gün sonraysa evlenecekmişim adı dışında hiçbirşey bilmiyordum acaba bu benim için bir kurtuluşmuydu

akşam misafirler gelmeye başlamıştı ama kimse beni odadan çıkarmıyordu gecenin  sonunda aşağı inebilmiştim tam o sırada mirhan ağayla göz göze geldim o an yeşillerine vuruldum kalbim heyecanlandı o da birden ayaklanmıştı  tam gidiyordu ki babam arkasından seslendi 'nişan yapmadık' demişti mirhan dönüp'benim ağzımdan çıkan söz benim namusumdur nişana gerek yok ezra artık benim helalimdir '  deyip gitmişti demek bu adam babama bile karşı çıkabilecek kadar üstündü belkide bu benim hayat tarafından gönderilmiş kurtuluşumdur ama bilmediğim sey hayatın bana başka planları olduğu....

yeni bölüm hemen gelicektir yeni bir hikaye yorumlarınızı ve votelerinizi bekliyorum iyi okumalar... lütfen görüşleriniz anlatın canlarım bolca hayatta gülmeniz dileğiyle...