Life Is A Tattoo

chapter 5

Τα μάτιa μού ανοίγουν διστακτικά και δεν μπορώ να αντικρισω τίποτα.... Ενα απόλυτο άσπρο κενό.... Μια απόλυτη άσπρη ηρεμία...

" Κύρια shodow?" Ακούω κάποιον να μς φωνάζει με το επίθετο μου και γυρναω προε το μέρος οπου ακούστηκε η φωνη... Ωχχχ... Ενχς τύπος ντυμένος στα άσπρα... Ενας... Γιατρός;

Μα τι στο κάλω έγινε; Γιατί βρίσκομαι εδώ;

"Τι έγινε;" Ρωταω και βάζω το χερι μου στο κεφάλι μου... Εχω ενα τρομερό πονοκέφαλο σημερα...

"Λιποθημήσατε λόγο ψυχικής κούρασης και χτυπήσατε ελεφρά το κεφάλι σας...Μην ανησυχήτε με λίγη ξεκούραση θα ξανά κερδίσετε τις δυνάμεις σας..." Λέει ξινά και απομακρύνεται από το δωμάτιο αφηνοντάς με μόνη... Ακομά δεν μπορώ να δεχτώ ότι αυτός ο τύπος γεννήθηκε τόσο ξινά...

Σηκώνομαι όσο ποιό γρήγορα μπορώ απο το κρεβάτι...Πρέπει να μάθω τι έγινε με την Emma...ίσως να πάω στην αστυνομία...Νομίζω ότι το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να ψάξω να βρω τον Harry... Λογικά αυτός με έφερε εδώ..

Αν το πτώμα της είναι ακόμα στο σπίτι;

Με ανατριχιάζει το γεγονός ότι ξέρω ότι είναι νεκρή...ήταν σχεδόν κομμένη στα δύο... Με ανατριχιάζει το γεγονός ότι δεν ξέρω ποιός της το έκανε αυτό...Αλλά σκοπεύω να μάθω και τότε θα τον λιώσω... Πως μπόρεσε κάποιος να κάνει κάτι τέτοιο σε ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι που δεν έφταιξε πουθενα;

Όταν βρίσκομαι πλέον στο σπίτι ξέρω ότι δεν είμαι τόσο δυνατή όσο όταν έφυγα από το νοσοκομείο...Ξέρω ότι τώρα είμαι τελείως μόνη μου... Πριν προλάβω να κλείσω την πόρτα τα μάγουλα μου έχουν είδη μουσκέψει,,,Τώρα; Τώρα τι υποτιθέται ότι πρέπει να κάνω;

Περιφέρομαι για λίγο ακόμα στο σπίτι σαν να μην χοράω πουθενά να κάτσω...Τελικά μπαίνω στο δωμάτιο της και δεν βρίσκεται πάνω στο κρεβάτι..Το δωμάτιο είναι όπως ακριβώς το άφησε...Έντονο και χαρούμενο...Τα δάκρυα συνεχίζουν να κυλάνε καθώς απομακρύνομαι ξάνα από αυτό το μέρος...

Πρέπει να πάρω τον Harry να μάθω τι έγινε με την Emma..Καλέσε την ατυνομία; το ασθενοφόρο; τι;

Πριν προλάβω καν να σκεφτω ότι δεν έχω το κινητό του κάποιος χτυπάει την πόρτα μου και κατευθύνομαι προς τα εκεί για να ανοίξω...Ίσως είναι ο Oliver...Ίσως πάλι όχι...

"Παρακαλώ;" Ρωτάω και όλο μου το είναι παγώνει όταν το άτομο που εμφανίζεται μπροστά μου δεν είναι ο Oliver αλλα ένας πολύ φουσκοτός αστυνομικός...