ÖKÜZÜM

19.Bölüm

Hayırlı olsun arkadaşlar artık kitabın güzel bölümleri geliyor okumanızı tavsiye ederim. En beğenerek yazdığım bölümlerden biri. Artık az çok karakterleri biliyorsunuz hikâye kafanızda canlanmıştır umuyorum ki. Biliyorsunuz ki kitabımızın sayfası var ınstagram da artık duyuruları oradan yapıcam. 1,72 olmuşuz teşekkür ederim. Neyse ilk defa bu kadar uzun bir konuşma yaptım. Fazla uzatmayacağım artık kitabın akışı hızlanıcak. Okullar açılmadan finale yaklaşmamız lazım. Sizleri seviyorum inşallah beğenirsiniz keyifli okumalar

1 AY SONRA

1 ay boyunca hep aynı süreçte ilerlemişti okulum. Okulların kapanmasına da 2 hafta kalmıştı. Bu gün annem veya babam beni almaya gelmediler. Eve erken gitmişlerdi çünkü bende böylelikle eve yürümeye başladım.

Eve vardığımda barışmalar geliyordu. Ne olduğunu halâ çözememiştim. Bağrışlar biraz daha arttığında panik yapıp hemen eve girdim. Gördüğüm manzara o kadar beterdi ki annemin ağlamaktan şişmiş gözleri babamın sinir küplerine binmiş bağrıyordu. Dayanamayıp annemin yanına gittim.

Gittiğim gibi sıkı sıkı sarıldım anneme hayatta böyle bir şey olmazdı annem ve babam arasında. Ben kendimi bildim bilesi hep iyi geçinir ve birbirlerini çok severlerdi. Ben sarılınca annem daha çok ağlamaya başlamıştı. Ve bana daha çok sarılmıştı.

"Annecim iyi misin ne oldu?" dedim.

"Onu baban açıklasın kızım." dedi.

Ne oluyordu burda benim bilmediğim. Babama beklentiyle baktığımda ağzını açmış birşeyler söylemek için hazırlanıyordu.

"Bak kızım holding batmak üzere..."

"Eee." dedim bende babamın lafını bölerek.

"Bir çaremiz var o da senin." dedi. Ne kadar bilmece gibi konuşuyordu.

"Baba açık açık söyle!" dedim.

"Yani seni KARAHAN ailesinin oğluyla evleneceksin ve bizde bu sayede ortak olmuş olucağız." dedi babam. Evlendireceğiz kelimesinden sonra hiçbir şeyi dinlememiştim. Yıkılmıştım. Benim babam beni nasıl başkalarıyla hemde tanımadığım bi adamla evlendirir. Nasıl olur bu? Benim babam bu kadar man kafalı bi adam değildi. Aksine çok geniş görüşlü bi adamdı. Ne değişti peki?!

"Ne diyosun sen ya!?" dedim artık kendimi kaybediyordum.

"Ev-le-ni-cek-sin başka çaren yok!" dedi evleniceksinin bütün kelimelerine ayrı vurgu yaparak.

"Asla öyle bir şey olmayacak!"

"Saçma sapan konuşma olucak!" dedi. Babam ilk defa bana bağırmıştı. İlk defa.

"Hangi çağdayız ya saçma sapan konuşmayın! Kimseyle evlenmiyorum. Ben sevdiğim bi adamla evlenicem.!" dedim bu sefer.

"Kızım evlenmek zorundasın bizim için lütfen." dedi annem ağlamaklı ses tonu ile.