İnsan sevilmeyi değer verilmeyi ister her zaman işte bu hikayede ilk başta birbirlerinden hoşlanmayan sonradan aşka dönüşen duygular ama onların o filmlerdeki gibi bir aşkları olmamıştı. Zaten sonlarıda öyle...
'İnsan sevdiğini kaybettiği zaman anlar' diye bir son mu olurdu allah aşkına. Kitap bitmişti gözlerimden yaşlar süzülüyordu. Öyle bir sondu ki. Kız sevdiğini kendi ellerinde kaybetti. İşte benimde şuana kadar sevgilimin olmamasının sebebi ya sevdiğimi kaybedersem. Ya bir daha asla onu göremezsem.
Düşünceler birazda olsa kafamda rahatladığında saate baktım Yuh! Saat sabah 6 olmuş. O hızla kafamı yastığa koyup uyudum.
****
Sabah olmuştu herhalde çünkü kafama yastık gelmişti. Kim attı lan o yastığı! Benim uykum vardı. Uyumak için direttiğimde. Bu sefer su yüzüme dökülmeye başlamıştı. Neden ben?! "Hadi kalk kızım" dedi biri kimdi acaba. Biraz daha su döküldüğünde pes edip gözlerimi açtım ama açmaz olaydım allah belasını vermesin ki bu Irmak başımda azrail gibi dikiliyordu.
Allahım neden benim böyle bir arkadaşım var lanet olsun! Diye söylenerek gözlerimi açtım. "Ne var lan" dedim. Çok sinirlenmiştim. Abi kıza sevgili buluyoz yine bize sarıyo allah belasını ya! "Kızım hadi kalk be daha hazırlancaz hem saat 14:40 be mal!" dedi gerizekalı arkadaş! "Irmak siktir olup gider misin?" "Sus kız terbiyesiz hadi 1 saate gelirler almaya" dedi ama tek takıldığım nokta kim alıcaktı bizi! "Bizi kim alıcak?" "Buğra ve Teoman" dedi rahat rahat. Allahın gevşeği. Sabah sabah sinir etti beni ya bu nedir kardeşim sanki benim sevgilim!
Benim saç işim bittiğinde Irmak kendisi yapmaya karar verdi saçını. Bende kendime bir konbin hazırladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Giyindikten sonra makyajımı yaptım. Irmak hanımda hazırlandığında aşağıya indik. 4-5 dakika bekledikten sonra Buğra ve Teoman geldiler.
****
Sinema biletlerimizi almıştık. Teoman ve Irmak onların oturduğu sıra dolu olduğu için bizde Buğra ile onların önüne oturmak zorunda kaldık.
Filmin başlamasına 10 dakika vardı. Mısır ve kolamızı aldıktan sonra salona geçtik.
Buğrayla oturacağımız yeri bulduktan sonra kurulduk.
Filmi izlerken kız ve çocuğun yaklaşma sahnesi geldiğinde istemsiz olarak kafam Buğraya çevirdim. Buğrada bana bakıyordu.
Ben bu çocukla ne yapıcaktım ya! Biz neden böyleyiz. Ben neden bu çocuğa bakıyorum ne oluyor bana!
Kafamı filme çevirdiğimde dahala üstümdeydi Buğranın gözleri.
Film bittiğinde yemek yemek için bir yere oturduk. Benim ellerimi yıkamam lazımdı çünkü öyle bir huyum vardı.
Elimi ve yüzüm yıkadıktan sonra çıktım. Ama kolumda bir el hissettim. Allahım sen aklıma mukahet ol ya yine ne oluyor!
Bir yere çekildim. Bu bir kızdı çünkü saçları filan uzundu. Bu kimdi şimdi ya!
Biraz görüntü netleştiğinde karşıma tanımadığım bir yüz vardı. "Buğranın peşini bırak!" dedi ince bir ses adeta tıslarcasına. "Sen kimsin?" dedim. "Kim olduğum önemli değil Buğranın peşini bırak!" dedi bu sefer diğer eliyle saçlarıma asılıyordu. İstemsizce ağzımdan çığlık koptu. Biraz daha asılınca yeniden çığlık attım. Gözlerimden yaşlar gelmeye başlamıştı. Yine çekeceğini düşünmüştüm ama kızın elleri üzerimden çekildi. Ne olmuştu şimdi.
Bu sefer Buğranın sesini duymuştum. 'Nabıyosun kıza!' diye bağrıyordu. Onun yüzünden başıma bunlar geldi.
Buğra kıza birşeyler yaptıktan sonra yanıma geldi. "İyi misin Özge?" diye sordu. "Çok mu düşünüyosun beni." dedim sesim ağlamaklı çıkmıştı. "E-evet" dedi kekeleyerek. Ne bi dakika Buğra mı kekeledi inanmıyorum! "O zaman rahat bırak beni bir daha karşıma çıkma herşey senin yüzünden!" diye bağırmıştım. Sonra Buğrayı ittirip AVM'nin çıkışına doğru koşmaya başladım.
Yüzsüz birde iyi misin diye soruyordu. Göz yaşlarım gözlerime hücum ettiğinde bir taksiye atlayıp eve gittim.
