Asansör

Ayna

   Randona küçüklüğümden beri gittiğim bir oteldi ve o zamandan beri şu lanetli asansörü merek ederdim . Nasip bu güneymiş . Akşam vakti odamdan çıktım ve asansörü çağırdım . Kısa bir bekleyişten sonra asansöre bindim . Heyecandan hangi kata bastım bilmiyorum , belkide basmamıştım  bile . Evet evet basmamıştım . Ama asansör çalışmıştı ve yukarı çıkıyordu .

Yukarı çıkan asansör bir anda durmuş ve ışıkları kapanmıştı . Asansörün kapısı açılınca karşımda uzun , karanlık bir koridor vardı . Bunu şimdi söylemem biraz yersiz olacak ama ben karanlıktan korkarım ! Ama asansörde boş boş durmakdansa burayı keşfedebilirdim . Korkarak ilerlemeye başladım .

İlerleyirce bir şey fark ettim burada dairaler yoktu ! Onlar yerine kapı büyüklüğünde boy aynaları vardı . Dayanamadım ve bi tanesiyle kendime baktım . Oldukca güzeldim . Biraz daha yakından baktım . Bu da neydi , yansımam benimyaptıklarımı yapmıyordu . Kendi kendine hareket ediyordu . Elinde bir ip vardı ve kendini astı . Korktum ve kaçmaya başladım . Koridorun sonunda da bir ayna vardı ve onda da kendimi asıyordum . Asansöre doğru kaçmaya başladım . Bir aynaya çarptım . Ne bu da neydi ?! Koridor uzadıkca uzuyordu . Asansörü göremiyordum . En sonunda durdum . Arkamı döndüm , arkamda da bir ayna vardı . Yine kaçmaya başladım ama bir aynaya çarptım . Şimdi dört tarafım aynalarla çevriliydi . Aynadan bir odadaydım sanki . Ve buradan çıkmanın yolu yoktu .

2 gün sonra

2 gün geçti ve hala burdaydım , aç ve susuz . Aynalarda hep kendimi astığımı görüyordum . Aklımı yitirmiştim artık . O an burdan çıkmanın tek yolunun ölmek olduğunu anladım . Ayağa kalktım . Aynanın arkasından bir el uzandı . El bana bir ip , bir kanca ve bir sandalye uzatıyordu . Onları aldım ve el kayboldu . Önce kancayı tavana sabitledim , ardından ipin  yarısını  kancaya doladım , sandalyeye çıktım , ipin diyer yarısını boynuma doladım . Sandalyeyi devirdim ve kendimi asarak intehar ettim . Aynı aynada gördüğüm gibi .