Him

~Πρόλογος~

Δε ζητούσα για έρωτες. Ήταν μπελάδες! Έβλεπα συχνά ανθρώπους ερωτευμένους, μεγάλους και μικρούς να περπατάνε χέρι-χέρι, να χαμογελάνε και να μην τους νοιάζει τι υπήρχε γύρω τους. Καμία απολύτως επικοινωνία με το περιβάλλον, όλοι τους κουφοί και συνεχώς με ένα εκνευριστικό χαμόγελο στα χείλη. Κανένας έλεγχος, καμία λογική.

Τους κορόιδευα, ξέρεις. Όλοι τους ντυμένοι με χρώματα πολύχρωμα, περίεργα. Και εγώ, στην άκρη να χασκογελώ εις βάρος τους, βυθισμένη στο δικό μου ασφαλές χρώμα, το μαύρο.

Δε ζητούσα για έρωτες, ξενύχτια και βαριές σκέψεις. Μου έφτανε ο κόσμος μου, δεν ήθελα άλλον. Μου άρεσε η μοναξιά μου, η προσωπική μου ελευθερία, ο δικός μου δρόμος. Όλοι τόσο ίδιοι και εγώ στην απέξω, να κοροϊδεύω.

Αλλά ότι κοροϊδεύεις το λούζεσαι, δε λένε;

Δεν ζητούσα για όλα αυτά. Αλλά τότε ήρθε αυτός.

~~~~~
Σε μια προσπάθεια να δοκιμάσω έναν νέο τρόπο γραφής, να πειραματιστώ πιο απλά, βρέθηκα με μια νέα ιδέα στο κεφάλι μου να με ενοχλεί τέτοια ώρα! Και να'μαι λοιπόν, με αυτό το καινούργιο 'βιβλίο'!

Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, θα δοκιμάσω τις δυνατότητες μου στο πρώτο πρόσωπο! Υπολογίζω ότι θα έχει μικρά κεφάλαια με καθόλου διάλογο. Δε ξέρω πόσο μεγάλο θα είναι, οπότε αυτό εξαρτάται απ'τις ιδέες μου και φυσικά μπορείτε και εσείς να μου δώσετε καμία.

Ελπίζω να σας αρέσει και αναμένω τις γνώμες σας! Το απόγευμα λογικά θα βάλω το πρώτο κεφάλαιο! Φιλιά! 😘