My Stepbrother 💙(on hold)

Κεφάλαιο 17

Όταν ανοίγω τα μάτια μου βλέπω ένα ανατριχιαστικά άσπρο δωμάτιο.. Πριν προλάβω να σκεφτώ οτιδήποτε νιώθω ένα τσούξιμο στο πρόσωπο και στα χέρια μου.. Τα κοιτάω και είναι ματωμένα.. Ωχ.. Τι έγινε? Τό μόνο που θυμάμαι είναι ότι είχα κανονίσει με τον Έντουαρντ να πάμε βόλτα και ότι όταν είχα πάει στο πάρκο κάποιος με τράβηξε.. Αυτο είναι!! Κάποιος ήταν εκεί.. Αλλά ποιος? Πφ κουράστηκα να τα σκέφτομαι όλα αυτά..

"οπ ξύπνησε το κοριτσάκι μας? " μου λέει ένας γιατρός λογικά..

"πως είσαι? " συνεχίζει..

"καλά.. Μόνο λίγο τα χτυπήματα με πονάνε.. Είναι κάποιος συγγενής μου έδω που μπορώ να δω?? " τον ρωτάω και νομίζω ότι καταλαβαίνει το άγχος μου..

"μην αγχώνεσαι.. Είναι έξω ο αδερφός σου.. Να του πω να περάσει? " καλά τι λέει? Είναι ερώτηση αυτή? Εννοείται..

"ναι.. Αν σας είναι εύκολο.. "

"αμέσως.. "

Πέντε λεπτά αργότερα χτυπάει σιγά η πόρτα..

"ναι? "

"επιτέλους.. " βλέπω έναν αγχωμένο Έντουαρντ να τρέχει κατά πάνω μου για να με αγκαλιάσει..

"είσαι καλά? Πονάς κάπου? Θα τον σκοτώσω τον μαλακα που σε άγγιξε.. Δεν θα προλάβει να πάει σπίτι του ο πουστης.. Θα του κόψω τα χέρια.. "λέει ενώ παίρνει ενα ελαφρύ κόκκινο χρώμα..

"χαλάρωσε είμαι καλά.. Πονάω λίγο αλλά Οκ.. Μην αγχώνεσαι.. " και δεν προλαβαίνω να τελειώσω όταν νιώθω τα χέρια του να με αγκαλιάζουν..

"συγνώμη που δεν ήμουν εκεί γρήγορα.. "ψιθυρίζει στο αυτί μου..

Τον σφίγγω περισσότερο και τότε με κοιτάει στα μάτια.. Θεε μου.. Κλαίει!?

"εϊ.. Τι έγινε τώρα.. Σε παρακαλώ.. "

"εγώ φταίω γαμωτο.. Εγώ.. Είμαι ένας βλάκας.. Αν ήμουν εκεί πιο νωρίς τίποτα δεν θα είχε γίνει.. Θα ήσουν καλά.. Γαμωτο.. " λέει και εγώ δεν τον αναγνωρίζω.. Γιατί βρίζει? Γιατί τα λέει όλα αυτά?

Δυο μέρες μετά

"σπίτι μου σπιτάκι μου.. " έχουν περάσει δύο μέρες από τότε που μπήκα στο νοσοκομείο και επιτέλους είμαι σπίτι.. Οι πληγές από τα χτυπήματα έχουν φύγει όμως σημάδια έχουν μείνει και μάλιστα πολλά.. Πρέπει να ευχαριστήσω πολύ τον Έντουαρντ γιατί αυτές τις μέρες ήταν δίπλα μου συνέχεια.. Ακόμα και τα βράδια εκεί έμενε.. Δεν ξέρω τι να πω για αυτό το παιδί..

"αγάπη μου, πως είσαι? " λέει η μαμά μου ενώ μπαίνει φουριόζα μέσα στό δωμάτιο μου..

"καλά.. Απλά θέλω λίγο να ξεκουραστώ.. "

"ναι μωρο μου όμως πρέπει να σου πω κάτι.. Θυμάσαι μια θεία σου στο Λονδίνο που δεν είχε παιδιά και έμενε μόνη της? Αυτή λοιπόν είναι στο νοσοκομείο με σοβαρό πρόβλημα υγείας.. Μας ειδοποίησαν γιατί η θεία έχει μόνο εμάς.. Από ότι μας είπαν οι γιατροί δεν είναι καθόλου καλά και πολύ σύντομα θα πεθάνει.. Έτσι μας παρακάλεσαν αν μπορούμε να πάμε.. Επειδή δεν είναι καλά είπαμε με τον Τζάκσον να πάμε.. Θα φύγουμε αύριο και θα ήμαστε εκεί ένα μήνα ,εκτός και αν φύγει από τη ζωή μέσα σε αυτόν τον ένα μηνα.." εντάξει.. Γινόταν και χειρότερα..

"Οκ δεν υπάρχει πρόβλημα.. Πότε φεύγετε? "

"τώρα αγάπη μου.. Σε μία δυο ώρες πετάμε.. άρα πρέπει να φύγουμε τώρα.. Γειά σου μωράκι μου και να προσέχεις.. Θα σας αφήσουμε λεφτά κάτω.. Τα λέμε.."

"γειά σου μαμά.. Καλό ταξίδι.. " την αγκάλιασα και έφυγε..

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Γειά σας αγάπες μου..
Τι κάνετε??

Είναι λίγο μικρό αλλά θέλω τη συνέχεια να την βάλω σε ένα Κεφάλαιο..

Αν σας άρεσε το κεφαλαιο πατήστε το πολύ γλυκό και όμορφο αστεράκι κάτω αριστερά.. (🌟)😘..

Λοιπόν ερώτηση.. Θέλω να βγάλω ένα παρατσούκλι σε εσας που διαβαζετε το βιβλιο μου όμως δεν μου έρχεται κάτι.. Μπορείτε να μου γράψετε στα σχόλια μερικές δικές σας ιδέες?? 😍❤✌

Αυτά λοιπόν.. See you στο επόμενο κεφάλαιο..

Love you so so much... ❤❤❤❤❤❤