-Դավ?ինչ պետք է ինձ ասեիր?: -Գաբբիս,դեեե ուզում էի ասել,որ գնում եմ բանակ -Ինչ?Ոնց,Բայց ախր...: Չկարողացա արցունքներս զսպել,իսկ Դավիթը նայում էր ինձ և տխուր ժպտում: -Սիրունս մի լացիր,-ասում էր նա ու մազերս շոյում:Այ կտեսնես կծառայեմ կգամ,կամուսնանաք: -Դավ... -Ջան... -Ես քեզ շատ եմ սիրում իմ սիրուն զինվոր -Ես էլ քեզ իմ աղջիկ,-ասաց,համբուրեց ճակատս և ամուր գրկեց: Կարծես թե համակերպվեցի այդ մտքի հետ,բայց դա միայն թվում էր:Ամեն գիշեր մտածում էի նրա մասին:Ինձ համար դժվար էր բաժանվել նրանից....Բայց ինչ արած...Ես ոչինչ չէի կարող փոխել...
Դավիթին բանակ տանելու նախորդ օրը գնացի նրանց տուն:Նրա բոլոր հարազատները եկել էին նրան ճանապարհելու:Սա Դավիթի մեծ եղբայրն է'Գրեյգը:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Գրեյգը ինձ շատ է սիրում,նա ինձ ծանոթացրեց բոլորի հետ,որպես Դավիթի ապագա հարսնացու:Թեև ես այդ օրը շատ տխուր էի,սակայն ժպտում էի,որպեսզի ոչ ոք չնկատեր:Խոհանոցում լուռ լացում էր Դավիթի մայրը'տիկին Աննան:Նրան տեսնելով չկարողացա զսպել արցունքնեերս:Տիկին Աննան ինձ ասաց. -Արի նստիր կողքս,Գաբբի ջան:Ես մոտեցա և նստեցի նրա կողքին: -Խնդրում եմ մի լացեք տիկին Աննա,-ասացի ես և սրբեցի նրա արցունքները:Նա բռնեց ձեռքս և սկսեց շոյել,իսկ ես նրան ամուր գրկեցի,որ չնկատի արցունքներս և հազիվ լսելի ձայնով ասացի. -Ամեն ինչ լավ կլինի... Արդեն գիշեր է:Ես ցանկացա մնալ Դավիթենց տանը:Հյուրերն արդեն գնացել էին:Ես ու Դավիթն էլ պատշգամբում զրուցում էինք: -Գաբ ես սիրուն զինվոր կլինեմ չէ? -Ըհն, շատ: -Գաբ խոստացի որ կսպասես մինչև գամ: -Դավ ես քեզ կյանքիցս շատ եմ սիրում,խնդրում եմ դու էլ ինձ մի բան խոստացիր: -Ինչ... -Որ ինձ երբեք մենակ չես թողնի... -Խոստանում եմ,-ասաց և համբուրեց ինձ...💏 Առավոտյան Դավիթը գնաց:Մի քանի ժամ հետո զանգ ստացանք և իմացանք որ նա ծառայելու է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունում...
