Hoofdstuk 14: het ziekenhuis.

674 36 5
                                    

Tyler en ik zitten nu te wachten op meer nieuws over mijn vader.

"Hoi, Grace toch?" ineens staat er een vrouw voor me. Ik denk ergens eind 30 zoiets. "Uh.. Ja sorry moet ik u ergens van kennen?" vraag ik verward. "Oh sorry meisje. Ik ben Noa, je tante." Ze steekt haar hand uit en ik schud hem nog steeds verward. "Sorry dat ik u niet herken. Ik heb u al zolang niet meer gezien." "Oh zeg maar je. Zeven jaar geleden. Op je moeders begrafenis.. Dat.. Dat was de laatste keer dat ik je gezien had." maakt ze duidelijk. Ik knik. "Zullen we anders even zitten?" Ze knikt en we lopen naar de stoelen die buiten papa's kamer staan. Ineens staat er een beker met thee voor mijn neus. "Alsjeblieft ik dacht dat je dat wel kon gebruiken." Tyler geeft me een kus op mijn wang. En gaat langs me zitten. "Oh wat onbeleefd. Ik ben Tyler, Tyler Woods. Grace's vriendje." stelt hij zich hoor aan Noa. Ze stellen zich voor aan elkaar en ik sta op om een dokter te zoeken.

"Meneer? Weet u misschien al iets meer over de situatie, Meneer Neville. Peter Neville." vraag ik. Hij kijkt op de documenten in zijn hand en kijkt me weer aan. "Het spijt me meisje maar ik moet eerst met een volwassene spreken." "oh mijn tante is hier die kunt u wel spreken" zeg ik. Hij knikt en loopt me achterna.

*
"Hij heeft een hersenschudding. De kans is 12% dat hij niet verlamd is als hij wakker word. En de kans is 34% dat.. Dat hij nog.. Nog.. wakker word." zegt mijn tante zodra ze terug is. Ik knik langzaam. Er komen tranen op en ineens rollen ze over mijn wangen. Tyler slaat een arm over me heen en ik leg mijn hoofd tegen zijn borstkas. "Ssh.. Het komt wel goed. Het komt altijd goed." fluistert hij. "Ik laat jullie wel even alleen." Mijn tante loopt weg en ik blijf zo zitten met Tyler.

*
"Familie van meneer Peter Neville?" vraagt de dokter. Ik neem een slok water uit mijn bekertje. "We hebben nieuws.. Helaas slecht nieuws. Meneer Neville is onlangs overleden." zegt de dokter. Ik laat mijn bekertje vallen en zak in terug in de stoel. Mijn vader.. Overleden.. Mijn beide ouders..

Zelf vind ik dit een heel zielig stukje. Maar ik dacht ik gooi er wat drama in. Hopelijk vond je het een goed hoofdstuk!
Tot volgend hoofdstuk!

XoXo-Me

Vergeet niet te voten❤

My Life, 2.0 (Voltooid op: 16-9-2016)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu