Bir Gün Tek Başına

GurursuzLuğum

Konuştu yine kalbim..
Kaç aydır suskunlugumu korudugum adama konuştu. Aklina bile gelmedigim bir adama konuştu kalbim.. sorular sordu cevabını bilmedigim. Cevabi geldiginde cevaplanmayacagını bile bile sordu. Aglayamassın da bogazın dügümlenir konuşacak o kadar cok seyin varken yutkunmakta zorlandıgın için konuşmazsın. Şimdi kelimeler dügümlendi ne zaman nefes alsam. Bagıracak gibi oluyorum cıglık cıgıla. Sordum bu gece;
-Sevgi nasıl birşey ? (Aşk demeye korktugum için)
-Hayatında ondan başkasını istememek gibi mi ?(--)
-Mesaj atmıycagını bile bile beklemek mi ? (Emin oldugum)
-Takip etmek ? (--)
- bu sence takıntı mı? (--)
-Takıntı olsaydı geçmez miydi ?(--)
-Aşk diyebilir miyim ? (Yoo yo o kadar kutasal olmaz ! emin degilim)
-Acıya koşmak mı ? (Sana gelmek)

Cevabını bile bile sormaktı (boşver)

Susyor kalbim seni görmedikçe. Dügümlenir kelimlerim bogazımda. Umutsuz bekleyişsin. Aklıma getirmekten korktugum bataklıgımsın, sevdikçe battıgım. Konuştukça gurusuzlaştıgım.

Şimdi bunları sana söylemek beni senin karşnda küçük düşürecekse bile pişman degilim. Ben söylemek istediklerimi cekinmeden söyleyerek
YAŞAYANLARDANIM..