Havadar

6- Öyle

BÖLÜM 6

Bir sabah daha alarmımın beynimi yiyen o sesiyle uyandım. O kadar yorgun hissediyordum ki kalkıp işe gitmeyi bırak, yatakta sağıma dönmeye bile halim yoktu.

Açabildiğim tek gözümle telefonuma baktım. Tamay gece on bir defa daha aramıştı. Açmıyordum işte, niye üsteliyordu?

Telefonu kilitleyip komidinin üstüne koyduğum an biri odanın kapısını çaldı.

"Gir" dedim yastığa iyice gömülürken

Kapıyı açınca Buğra yanıma geldi "Gün boyu uyumayı mı planlıyorsun?"

"Evet" dedim yüzüne bakmadan

"Ne güzel." Dedi direkt "Hiçbir şey umrunda değil sanırım" diye devam etti

Cevap vermeyince "Ha?" Diye üsteledi

"Evet Buğra evet" diyerek yorganı üzerimden fırlattım "Hiçbir şey umrumda değil!"

"Ama sevgilin sürekli beni arıyor!"

Hiçbir şey demeden Buğra'ya baktım, sonra da "Ben hallederim" deyip ayağa kalktım

Kardeşimi arayarak beni daha çok sinir ediyordu. Hızlıca telefonumu alıp onu aradığımda ilk çalışında açtı "Deniz? Nerdesin?" Sesi çok telaşlıydı

"Evde uyuyordum" dedim sakince

"Seni çok aradım! Niye açmıyorsun?" Dedi, sesini yükseltmesi oldukça sinirimi bozmuştu

"Uyuyordum Tamay" diye tekrarladım

"Buğra dün aradığımda evde olmadığını söyledi" sesi sorgular gibiydi

"Bak, bir daha bana ulaşamadığında Buğra'yı arama lütfen. Bana ulaşamıyorsan bunun bir nedeni olmalı. Kardeşlerimi rahatsız etmeyi bir kenara bırak, bu düşüncelerle sen rahatsız ol. Tamam mı?"

"Sen iyi misin Deniz?" Dedi "Üzgünüm ama çok büyütüyorsun bence. Hatta büyütmek değil küçümsüyorsun, dün seni ne kadar merak ettiğim umrunda bile değil mi? Sana neden ulaşmama izin vermedin o halde?"

Derin bir nefes aldım "İstemedim" dedim o tek nefeste, sıkılmıştım artık "Beni merak etmene gerek kalmayacak kadar olgun bir yaştayım. Telefonlarına çıkmıyorsam, rahat bırakman gerek."

"Sana önce telefonlarıma çıkmaman için bir neden gerek. Sonra ben üstüme düşeni yaparım" dedi, açıkçası bu sözünden sonra kendimi fazlasıyla suçlu hissettim.

Yani haklıydı, haklıydı ve ben onu malup duruma düşürmek için elimden geleni yapıyordum. Dün telefonlarına çıkmama nedenim onu aldatmamdı! Evet, çok net Barış'ı öptüğümü anımsıyorum değil mi? Şimdi nasıl yapıyordum da bu kadar haklı çıkıyordum? Beni merak edecekti tabii ki. Haklı olan oydu çünkü.

O an bu düşüncelerimin etkisinde kalarak acil çıkış yaptım "Özür dilerim Tamay" dedim hemen ve devam ettim "Sinirlerim bozuk"

Ruh değişimimden kaynaklansa gerek, "İyi değilsin gerçekten" dedi

"Evet değilim" dedim itiraz etmeden

"Anlatmak ister misin? İşe gidiyor musun bugün?"

"Gideceğim ve hayır, anlatacak bir şey yok." Deyip "Sonra görüşürüz Tamay" diye devam ettim.

Telefonu kapattım ve içeri gidip hazırlandım.

***

"Çocuklar ben çıkıyorum" diye içeri seslendikten sonra dolabın üstüne bir miktar para bıraktım. "Harçlığınızı koydum"