Günün Birinde Acıyı Keşfeden Küçük Bir Çocuğun Öyküsü

PARAMPARÇA

FOTOĞRAF MYNET HABERDEN 12 EYLÜL 2004
İLYAS METİN.

2. Gün oldu annemi çağırdılar, takıldım peşine bende. Bi kaç kez "gelme Taha" dedi abim tutmaya çalıştı ama dinlemedim ben, o yürüdükçe bende yürüdüm, camdan babamı gördüğüm yere gittim. Babam kendine gelmiş demişler ammeme, ama nerde olduğunu bilmiyormuş, bir de şöyle bi olay var. Fabrika patladıktan sonra yanan adam o haliyle duvar altında kalan arkadaşını kurtarmış, ve çeşmenin başına geçip kendini söndürmüş. Şaka gibi değil mi? Ama değil. Hortumla kendini söndürürken tuttuğu hortum sıcaktan erimiş abi, kazayı görenler şöyle diyorlarmış.
-"İlyas abi ambulansı aradık geliyor, dayan abi"
-Siz beni boşverin ben kendi arabamla gelirim diğerlerini ambulansa bindirin.
Ambulans gelince hiç bişey olmamış gibi binmiş abi, normal yürüyerek, lakin ellerindeki deriler, tırnaklar hep yerlerdeymiş

Böyle bir adama baba diyorum ben.
Neyse abi, gittik babamın yanına doktorlar anneme bişey anlatıyor, anlamadım. Annem beni kucağına aldı, babama baktım tekrar, hissettim ben, bana öyle baktı ki "korkma oğlum ben iyiyim sadece ufak bi yanık" der gibi. Sonra ayağını salladı bana, el sallar gibi. Bakakaldım. Abim geldi aldı beni, kantine karnın aç mı diye sordu, istemedim bişey. Annem alelacele geldi kantine abime bakarak "Tahayı al gel babanın yanına girecek" dedi. Apar topar kalktık böyle bi odaya girdim yeşil bişeyler giydirdiler, ağzıma maske. Ellerime eldiven, galoş, bone. Bi tane hemşire abla tuttu elimden götürdü beni, babamın yanına gelince, "korkma tamam mı?" dedi anca kafa sallayabildim. O hemşire abla babamın elinden tutturdu, sonra biraz uzaklaştı ben babama baktım, sadece baktım. Ne babamın bi şey demeye hali var ne benim. Öyle baktım, babam da öylece yatıyordu. Babamın yanında bi telefon vardı, çalmaya başladı, hemşire abla geldi hemen açtı sonra bana verdi, baba baktığım yerden arıyordu annem, beni izliyormuş, telefonda bana "Konuş babanla" dedi. "Nasılsın baba?" dedim o üzüntüyle. Cevap vermedi. Annem sor sor diye söyledi telefonda, bi kaç kez daha sordum "Nasılsın baba?" diye. Kafam kopsa unutmam "Acıyor" dedi. Acıdı abi. İçim acıdı, yüreğim acıdı, hemşire abla da çıkardı sonra. Dışarda ağlamaya başladım, korkudan değil ama, acıdan. Babamın acısına ağladım. Annemin çaresizliğine ağladım. Abimin üzüntüsüne ağladım. Onlar benim canım. Canımın acısına ağladım.