Fate and Destiny

Come back Home ft. Photograph

"Flight 1608 to MNL now boarding" 

Nang narinig ko na boarding na ang eroplanong sasakyan ko, agad na ako pumunta dito. 

In just one ride of this airplane, I get to see my whole family again. My friends, my country. I'll get see everyone I left a year ago. I can't help but to smile.

Matagal tagal pa naman ang biyahe kaya't natulog na muna ako.

***

MIKA

Matapos kong mabasa ang sulat ni Ara saamin, agad kaming tumakbo papuntang airport, pero mukhang huli na ang lahat. Di ko mapigilang di umiyak, Ara left us, again. Alam kong kasalanan namin ito, at yun ang pinakamasakit sa lahat. Yung iiwan niya ang Italia dahil sa kasalanan namin. I never get to see her in so much pain. 

Thom: Tama na Miks, siguro we need to accept the fact na iniwan nanaman tayo ni Ara. Iniwan nanaman niya tayo dahil sa isang kasalanan. But, of course babalik si Ara, promise. Babalik si Ara.

Cienne: Alam kong kasalanan natin, pero diba? Ansakit naman nung iniwan niya tayo ng ganun ganun lang.

Kim: Isipin niyo nalang nagbakasyon lang yun sa Pinas. Namiss si Tita Betchay.

Cams: Kim is right. Tara kumain nalang tayo.

Agad kong pinunasan ang luha ko at unang tumayo.

Ako: Tara!

Carol: Hay nako Aereen! Kahit kailan ka talaga.

***

ARA

I just arrived at NAIA and I noticed some people looking at me while walking and chit-chatting...

Girl1: Uy teh! Si Ara Galang ba yon?

Girl2: Nasaaan? Ayy pak oh! Kamukha ni Ate Girl. Pero diba? Nasa Italy siya ngayon?

Girl1: Malay mo naman nakaui na.

Girl2: Pero girl ano ba? Ang haba na nung hair niya oh.

Yes. That was right, nasa may lower ribs na yung length ng buhok ko. I've changed. A LOT.

Maya maya nakakuha na ko ng taxi. While looking at the streets of MNL, I realize something, nothing change, the pollution, the squatters, the smoke coming from industries. Nothing change. But the people here? I was shocked when I saw Aduke, Kianna and Eli have their own billboard. I'm just so proud of them. I also start to check my account again, in twitter. At the moment I open it, I just realize that the Volleyball season is done, and of course DLSU-Lady Spikers won again for 5 consecutive years.  

Driver: Miss, nandito na tayo. Teka? Kamukha mo si Ara Galang ng La Salle.

Napangiti nalang ako kay Kuyang Driver at iniabot ang bayad. I never imagine that I can be recognize even though I didn't play for 3 years. 

Kahit sa pagsakay ko sa bus ganon din ang mga naging reaksyon nilang lahat. Kahit nga si Manong Tricycle driver eh. 

Ako: Kuya, dito nalang ho. Eto po yung bayad. Salamat po.

Driver: Pero miss, kamukha niyo talaga si Galang.

Napangiti nalang ako. Pagharap ko sa gate ng bahay namin, Nothing change, same old home. Nakita ko ang mga magulang ko na masayang nagme-meryenda sa veranda namin.