Hayatın gerçekleri

Kararsızlık

Öfkeme yenilmemem gerekiyordu. O pastaneden hemen uzaklaştım. Ama tabi ki düşüncelerimi uzaklaştıramiyordum. O partiye nasıl gitmek istediğimi size anlatamam.. 😞😶
Bayan Alanis' in evine sonunda gelmiştim. Hiç bu kadar yorulmamıştım. Ama bu duruma alışmak zorundaydım. Eve geldiğimde annem bacağını çelmiş karşımda oturuyor ve bayan Alanis' i seyrediyordu. Bu durumu görünce oldukça sinirlendim. Eve zaten sinirli gelmiştim. Bu gorüntü sinirlerimi hoplatmıştı adeta ve dayanamadım:
- Nee yaptığını sanıyorsun sen? Bayan Alanis bize evini açti  o senin hizmetçin değil artik öyle hanımefendiler gibi oturacağına biraz yardim et! dedim.😤😠
Annem ise tam cevap çevireceği anda abim gelmişti. Abicim diye boynuna sarildim. Ailemden bir tek onu yakın görüyordum. Anneme ise artık yakınlık hissetmiyordum, beni ondan iten bir şey vardı ama nolduğunu bilmiyordum. Sadece sezgilerimle ilerliyordum ve beni hiç bir zaman yaniltmamıştı.
-Size iyi bir haberim var.- dedi abim.
- Nedir o abicim?- diye sordum
- Bir ev buldum pek büyük ve konforlu değil. Kirasıda uygun, bir oda, mutfak ve banyodan ibaret. Sadece küçük birer sorunlarimiz var ev cok pis ve nemli. 😕😐
- O sorun değil abicim temizleriz (o zengin kizdan eser kalmamıştı sanki bende bu durumuma bende şaşırıyordum ama insan deyişebiliyormuş).😊
Ama parayi nereden buldun?😒
- Bir iş buldum, bildiğin kargoculuk, biraz nakit para istedim durumumuzu anlattım, adam insaflı chıktı durumumuzu anladı.
- Cok sevindim abicim dedim ve boynuna sarıldım
Annem ise hiç bir tepki vermiyordu.
-Ne zaman taşınıyoruz eve? diye sordum.
-Artık yarın gideriz.
Bayan Alanis' e karşı döndüm ve bu yardımları için çok teşekür etmiştim. Ne kadar minnetar olduğumu ona anlatamazdım. Hiç bir akrabamız bize evinin kapılarını açmamıştı. En ummadığım insan o gün bize yardım etmişti.
Bana okulumun nasıl geçtiğini sormuşlardı okul  partisini tabi ki soylememiştim. Bir kuru iyi dedim ve konuyu geçiştirmiştim. Ama nasıl olsada halimden anlamışlardı ki moralim yoktu. Babamın ölümünü unuttuğumu düşünmeyin. Sadece kendimi avutmak, biraz kafamı dağıtmaya şeyler ariyordum. Onun acısı hâlâ tazeydi. 🙇🙇Babamın ölümü kanayan bir yaramdı ne yapıyor olsamda o yarayın izi her zaman kalacaktı. Sofrayı  kurmuştuk, yemek yemiş, tabakları toplayama yardım etmiştim. Bu yardımı annemdende bekliyordum ama beklentilerimin olmayacağını biliyordum. Yeniden tartışmayı başlatmak istemedim, bir nevi anlık gozlerimi kapattım deyebiliriz. Bayan Alanis'in evinde son gecemizdi.
- Size bu iyiliğiniz için ne kadar teşekür etsem azdır. 🙏🙏 Sizinde bir zor zamanınız bir sıkıntınız oluğunda bilin ki benimle paylaşabilirsiniz elimden geldiği kadar size yardım ederim sadece ben değil hepimiz.
- Biliyorum - dedi ve gülümsedi.
Bayan Alanis'e yardım ettikten sonra biraz dışarı çıkmak istedım. Sokağa chıkmıştım. Mis gibi gökyüzü, pırıl pırıl yıldızlar gök yüzünü aydınlatıyordu. 🌒🌙Abim yanıma geldi, sarıldı:
- Ne oldu bakalım okulda, paylaşır mısın abinle? dedi
- Söylemesem olur mu?- dedim
- Hadi hadi, bekliyorum. - dedi
- Abicim okulun partisi var. - dedim😔
- Eee. 😋Evettt shimdi anladım ustune bir şeyler buluruz.
- Peki ya nerden bulucaz abi ya 😕
- Benim cevrem babamın ki gibi değil. En çok ta kız arkadaşîm var bilirsin dedi ve kahkaha attı 😆😃
Beni nasıl mutlu etmesi gerektiğini biliyordu❤❤.
Aslında partiye gitmek o kadar da önemlı değil ne de olsa bir gece sadece ama isteğim benimle uraşmasınlar o kadar. O partiye gitmezsem eyer hepsi beni yıkılmış, cökmüş, zavalı biri olduğumu düşüneceklerdi. Bu yüzden yıkılmadığımı ispatlamak istiyordum. O geceyi öyle geçirmiştik.
Sabah olmuş okula gitmek için hazırlanmıştım. Yüzümde hafif bir gülümseme, içimde biraz olsada mutluluk yelleri esiyordu. Bugün kendi evimize taşınacaktık en sonunda ve parti işinide halletmiştik. Okula gitmeye hazırdım. O günüm derslerin bitmesini beklemekle geçti deyebiliriz. Çok heycanlıydım, tabi moralimi bozacak insanlar yine okuldaydılar ama onları görmezden gelmeyi tercih ettim. Eve koşarak gittim, soluk soluğa kalmıştım. 😥😰 Bayan Alanis beni karşılamış abimin bana süprizi olduğunu söylemişti🎁🎉🎊. Apar topar içeri girdim abim bana elbiseyi ve topuklu ayakkabıları getirmişti.
-Çok teşekür ederim abicim.
- Rica ederim minik prenses. Sen bunu hakettin.
-Peki ya abi eve ne zaman taşınıcaz? dedim
-Şey...
- Ne oldu abi? diye sormuştum taki elbisenin uzerindeki etiketi görene dek.
-Abicim bu elbiseyi sen almadın değil mi? arkadaşından ödünç aldın değil mi? diye soruyordum.
Ama sonuç ortadaydı abim elbiseyi ev kirasından almıştı. Üstüme resmen bir ağırlık çökmüştü, adeta suçluluk hisediyordum. Benim yüzümden yine bayan Alanis'e yük olacaktık. Bunun olmasına izin veremezdim. Peki ya ben şimdi ne yapacaktım?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sizce arkadaşlar Lucy şimdi ne yapacak?😙