Bir Şubat günüydü
Çocuklar kıs kıs gülerek pusuda
Kar toplarını hazır edip fırlattılar
Gülerek karşıladım e haliyle kaçtım
Eve vardığımda geçtim soba başına
Isıtıyorum kendimi
Bir yandanda O'nu düşünüyorum
Soba hem acıtıyor hemde rahatlatıyor
Eh aşığım tabi...
O da seviyor,
Sevdiğini söyledi daha bugün,
Mutluyuz yani biz burda.
Hafifçe gözlerimi araladım dünyaya
Yatağımdan kalktım bakındım etrafa,
Ayın otuzu !
Şubatın otuzunda sevmiş meğer beni.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sessiz Şiir
PoetryOkumayın okumayın. Hiç güzel şiir yok. İçim bayıldı yazarken. Kanser oluyodum olamadım gastrit oldum onun yerine yazarken. İçimdeki kasvetli pisliği zor attım valla, size de bulaşmasın.
