Bir ışık hüzmesi indi gökyüzünden
Önümde duran sonsuz araziye
Tüm çiçekler kıskandı
Tüm ışıklar utandı
Bir ışık hüzmesi düştü
En beklenmedik anda...
Tüm çorak arazi yeşile döndü
Gökyüzü maviliğinden utandı
Bir ışık hüzmesi...
Korkak ve merhametli
Gökyüzüne maviyi
Toprağa yeşili
Kalbime sevgiyi
Korkuya umudu
Ay'a ışığını geri verdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sessiz Şiir
PoesíaOkumayın okumayın. Hiç güzel şiir yok. İçim bayıldı yazarken. Kanser oluyodum olamadım gastrit oldum onun yerine yazarken. İçimdeki kasvetli pisliği zor attım valla, size de bulaşmasın.
