VEFÂ

BÖLÜM 1: Misafir

Mutfaktaki tezgahın önündeyim. Babama kahve yapıyorum. Bunun için suyun ısınmasını beklemeliyim. Beklemek canımı sıkıyor. Kahve yaparken müzik açabileceğim bir telefonum yok. Babam telefonun gereksiz olduğunu düşünüyor. Aslında sadece babam değil İKG öyle düşünüyor. Bu yüzden telefon sadece insanlarda var.

Kaynayan suyu fincana döküyorum. Fincandaki toz su ile buluşuyor, kaşık yardımı ile karıştırıyorum. Tepsiye koyup, mutfaktan çıkıyorum. Babamın salonda topluluğumuzun gazetesini okuduğunu görüyorum. Yavaşça önündeki sehpaya kahvesini bırakıyorum.

Gözü ilk olarak kahveye değiyor sonra da bana. Gülümseyip, 'Teşekkürler Elisa,' diyor.

Hemen çaprazındaki koltuğa oturuyorum. Elindeki gazeteye bakarak, 'Haberler nasıl?' diye soruyorum.

''Her zamanki gibi farklı olan bir şey yok. Bugün bir kişi daha 21 yaşına basmış. Kimi seçeceği merak ediliyor.''

Kaşlarımı çatıyorum. ''Kurbanlık koyun gibi seçilmek iğrenç bir şey,'' deyiveriyorum.

Babam kaşlarını çatarak, ''Sus,'' diyor. Ardından ekliyor. ''Antlaşma kuralları,'' diye hatırlatıyor.

Gözlerimi karışık desenli halıya indiriyorum. ''Biliyorsun. Beni seçerlerse evlenmek zorundayım. Her an evlenebilirim.'' Bunları derken sesim çatlıyor.

Babam cevap vermiyor. Ayağa kalkıyorum. Kenara koyduğu gazeteyi alıyorum ve bugün kimin 21 yaşında olduğuna bakıyorum. Gazetede şu cümleler yer alıyor.

İKG GAZETESİ - SAYFA 3

İKG topluluğunda Vampirlere Yakınlardan Gurur Akay 21 yaşına bastı. 21 yaşından önce hiç evlenmemiş olan Akay önümüzdeki bir hafta içerisinde bir eş seçmelidir. Aksi halde cezalandıracaktır. İKG gazetesi olarak seçimini merakla bekliyoruz.

Gazeteyi yerine koyuyorum ve salonu terk ediyorum.

---

Kapı vuruluyor. Yanımdaki abajuru yakıyorum. Saat 02.34ü gösteriyor. Kapıyı açmak için babamı beklemeliyim. Tek başıma olmaz. Tekrardan çalıyor. Kapıdaki kimse sabırsız olduğunu belli ediyor. İstemsiz olarak ayağa kalkıyorum ve kapıya gidiyorum. Kapının ardında kimin olabileceği hakkında hiçbir fikrim yok. Suzan Teyze? Zannetmiyorum. O şu an evinde. Elimi anahtara götürüp üç kez çevirdikten sonra kapıyı açıyorum. Karşımda bir adam var. Tanımıyorum. Babamın arkadaşı olamayacak kadar genç. Lacivert gözleri ve siyah saçları var. İçimden bir ses onun Vampirlere Yakın olduğunu söylüyor. Lacivert gözleri arkama kayarken babamın varlığını hissediyorum.

Babamın ağzından çıkan ilk sözcük, ''Gurur'' oluyor.

Bedenimin her yerini telaş dalgaları basıyor.

---

Odamdayım. Babam Gurur ile salonda oturuyor. Yaklaşık on dakikadır ellerim ağzımda tırnaklarımı kemiriyorum. Buraya benimle evlenmek için geldi. Beni İKG'ya götürecek. Ya farklı olduğumu anlarsa, ya benim onlardan olmadığımı hissederse?

Telaş her yerimde: Bacaklarım, parmaklarım, kalbim, başım, ciğerlerim. Her yerde var.

Evlenmek istemiyorum. Babamdan ayrılamam. Olamaz.

İçimdeki bilmiş ses cevap veriyor: O olmazsa başka biriyle evlenmek zorunda kalacaksın. Ne kadar ertelersen ertele. İKG kızları buna mahkum. Senin farklı olduğunu anlayacaklar.

''Sus,'' diye bağırıyorum. Bunu sesli söylediğimi fark ettiğim an ellerimi ağzıma kapıyorum. O an içimde tuttuğum gözyaşı nehrinden bir damla süzülüyor. Hızlıca siliyorum.

Ne konuştuklarını çok merak ediyorum. Onları dinlemeye karar veriyorum. Yavaşça odamın kapısını açıp aralık olan salon kapısına yaklaşıyorum. Beni görmüyorlar, buna eminim.

''Farkındayım,'' diyor bir ses. Babama ait olmadığına göre Gurur'a ait.

''Kural var. Eğer 1 hafta içinde evlenmezsem ölürüm. Eninde sonunda o senden ayrılacaktı. Biliyorsun,'' diye devam ediyor.

''O değil Elisa,'' diye düzeltiyor babam.

''Onu tanımıyorum. İKG'daki hiçbir kızı tanımıyorum. Ama bunu babama borçlusun. Bunu demek istemezdim ama borcunu ödeme vakti geldi Barkın amca.''

Babamın yüzünü göremesem bile dertli olduğunu biliyorum. Benim için endişeleniyor. Ona benim onlardan olmadığımı söyleyemiyor. Eğer söylerse ölürüm.

Çok az açık olan kapı daha da açılıyor ve hemen karşımda Gurur beliriyor. Oysaki adım seslerini duymamıştım. Beni onları dinlerken yakalamasına rağmen utanç içinde değilim. Kaşlarımı çatıp, sırtımı dikleştiriyorum. Kapıyı açıp ona yolu gösterdiğimde, ''Görüşürüz,'' diyor. Bunu inadına söyledi. Biliyorum. Ben onun temelli gideceğini sanmıştım ama görüşeceğimizi söyledi. Dudaklarım çok az açılıyor. O an gülümsüyor. Gülüşü istediğini elde edebileceğini arz ediyor.

''Görüşürüz,'' diye cevap veriyor babam benim yerime.

Ve kapıyı suratına çarpıyorum.

Babama dönüyorum ve 'Ne borcu?' diye soruyorum.

''Seni bu yaşına kadar nasıl yanımda tuttum sanıyorsun?''

Bakışlarım yere iniyor ve suratım asılıyor babam gibi.

''Hükümette çalışan Gurur'un babası Çetin Akay sayesinde,'' diye fısıldıyorum.

Ben Elisa Gürmen ve size bir hikaye anlatmanın zamanı geldi. İmkansızı duymaya hazırlansanız iyi edersiniz.

Hayal dünyama hoş geldiniz. Daha dün aklıma bir konu geldi. Aynı günün gecesi bu konuyu genişleterek bir kurgu oluşturdum. Açıkçası fantastik bir hikaye yazacağım hiç aklıma gelmezdi ama oluyormuş işte. Bugün yazdığım bölümü sizlerle buluşturdum.
Umarım sevmişsinizdir.